Według dr. Mercoli
Szczepionki przeciwko wirusowi brodawczaka ludzkiego (HPV), sprzedawane pod markami Gardasil i Cervarix, należą do najbardziej kontrowersyjnych szczepionek oferowanych w Stanach Zjednoczonych – wydaje się, że te kontrowersje ulegną pogorszeniu.
Szczepionka Gardasil, wyprodukowana przez firmę Merck, została wprowadzona na rynek USA w 2006 roku, bez odpowiednich dowodów potwierdzających jej bezpieczeństwo i skuteczność u dzieci. Badanie przeprowadzono na grupie liczącej mniej niż 1200 dziewcząt w wieku poniżej 16 lat, które obserwowano przez około dwa lata, po czym szczepionka została zarejestrowana przez FDA (Agencję ds. Żywności i Leków).
Gardasil był pierwotnie reklamowany jako szczepionka przeciw rakowi szyjki macicy, którą należy podawać wszystkim dziewczętom i kobietom w wieku od 9 do 26 lat, pomimo faktu, że został zarejestrowany bez uprzedniego udowodnienia, że rzeczywiście zapobiega rakowi szyjki macicy, szczególnie w przypadku dziewczynek w okresie przed dojrzewaniem.
W ciągu pięciu lat, urzędnicy ds. zdrowia publicznego w USA rozszerzyli zalecenia dotyczące szczepionek przeciwko HPV, aby objąć nimi również wszystkich chłopców w okresie przed dojrzewaniem, w celu zapobiegania rozwojowi nowotworów prącia, odbytu i gardła.
Początkowo Amerykańskie Centrum Kontroli i Prewencji Chorób (CDC) zalecało trzy dawki szczepionki przeciwko HPV, ale w październiku 2016 roku CDC zmieniło zalecenie na dwie dawki dla dziewcząt i chłopców w wieku od 9 do 14 lat, które należy podawać w odstępie pół roku.
CDC nadal zaleca podawanie trzech dawek kobietom i mężczyznom w wieku od 15 do 26 lat.
Kontakt seksualny z osobą zakażoną HPV jest czynnikiem wysokiego ryzyka zarówno dla wirusowego zapalenia wątroby typu B, jak i HPV, dlatego urzędnicy zdrowia publicznego utrzymują, że szczepionki przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu B i HPV należy podawać dzieciom zanim staną się aktywne seksualnie.
Uważa się, że kobiety w ciąży z infekcją HPV, która nie została wyleczona, mogą przenosić wirusa HPV na noworodki w trakcie porodu.
Być może dlatego pojawiły się spekulacje, że szczepionki przeciwko HPV mogą pewnego dnia być podawane dużo młodszym dzieciom, a nawet niemowlętom, podobnie jak szczepionka przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu B, która jest podawana noworodkom przed wypisem ze szpitala.
Czy szczepionka HPV była testowana na noworodkach?
W 2014 roku naukowcy oświadczyli, że w badaniu klinicznym sponsorowanym przez Narodowy Instytut Zdrowia Dziecka na Węgrzech oraz we współpracy z firmą Merck zamierzają przetestować oryginalną 4-walentną szczepionkę Gardasil w leczeniu nawracającej brodawczakowatości układu oddechowego (RRP) – rzadkiej choroby występującej u dzieci, powodowanej przez wirusy HPV typu 6 i 11, które również powodują brodawki narządów płciowych.
Początkowo, do badania miały być zapisanie dzieci w wieku 1 roku z RRP, którym planowano podać trzy dawki szczepionki przeciw HPV w celu "oceny odpowiedzi na szczepienie". Badanie zostało po raz pierwszy zarejestrowane w bazie danych badań klinicznych rządu USA w listopadzie 2013 roku, a termin jego zakończenia szacowano na luty 2017 roku.
Nie wiadomo, czy pierwotnym planem firmy Merck była rejestracja Gardasilu w celu szczepienia niemowląt i dodanie tej szczepionki do schematu szczepień niemowląt, nawet przed uzyskaniem rejestracji dla dzieci w wieku 9 lat w 2006 roku.
Warto jednak zauważyć, że pierwsza szczepionka Gardasil zawierała cztery typy HPV – dwa związane z rakiem szyjki macicy i innymi nowotworami narządów płciowych (typy 16 i 18) oraz dwa związane z brodawkami narządów płciowych i infekcjami dróg oddechowych, w tym RRP (typy 6 i 11).
Istnieje ponad 100 rodzajów wirusa HPV, w tym 40 typów jest przenoszonych drogą płciową, ale tylko około tuzin z nich został powiązany z rakiem – wirus HPV typu 6 i 11 powodują brodawki narządów płciowych i RRP, ale nie wywołują raka.
Gardasil był pierwotnie sprzedawany jako szczepionka, którą należy podawać młodym dziewczynkom, aby zapobiegać infekcji HPV, która może prowadzić do raka szyjki macicy w późniejszym okresie życia.
Dlaczego więc firma Merck miałaby zawierać w szczepionce dwa szczepy HPV niezwiązane z rakiem? Chyba że, jak pisała Marcella Piper-Terry w artykule dla Vaccine Impact News: "to było zaplanowane od początku".
Dlaczego mamy szczepić noworodki przeciwko chorobie przenoszonej drogą płciową?
Nawet jeśli pominiesz potencjalne działania niepożądane szczepionki przeciwko HPV, które były często zgłaszane po zarejestrowaniu Gardasilu, to praktyka szczepienia niemowląt przeciwko chorobom o niskim ryzyku zarażenia się, zasługuje na dokładną analizę.
Tak jest w przypadku szczepionki przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu B, którą zaleca się podawać od urodzenia. Trzy dawki szczepionki przeciwko zapaleniu wątroby typu B są częścią standardowego, zalecanego przez rząd schematu szczepień dla dzieci, z trzecią dawką podawaną przed 18 miesiącem życia dziecka.
Jednakże wirusowe zapalenie wątroby typu B jest chorobą przenoszoną głównie przez krew w wyniku ryzykownych wyborów dotyczących stylu życia, takich jak seks bez zabezpieczenia z wieloma partnerami i dożylne zażywanie narkotyków polegające na dzieleniu się igłami – nie jest to "choroba wieku dziecięcego" lub taka, która stanowi powszechne zagrożenie dla noworodków (chyba że niemowlę ma urodzić matka już zakażona wirusem zapalenia wątroby typu B, która przed porodem nie była badana pod kątem infekcji, co rzadko się zdarza w szpitalach w USA).
Praktyka podawania szczepionki przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu B niemowlętom i małym dzieciom staje się jeszcze bardziej dyskusyjna w świetle badań, które pokazują, że zanim dziecko osiągnie wiek młodzieńczy – czas, w którym wystąpienie zapalenia wątroby typu B jest bardziej prawdopodobne – ochrona zapewniana przez szczepionkę podaną we wczesnym dzieciństwie mogła już dawno zaniknąć.
Wracając do szczepionki przeciwko HPV, przez 10 lat obserwowano wyłącznie osoby zaszczepione w wieku nastoletnim, więc nie wiadomo, czy szczepionka przeciwko HPV podawana niemowlętom byłaby skuteczna do czasu, gdy dziecko osiągnie wiek dojrzewania i później – kiedy wzrasta ryzyko zarażenia się wirusem podczas seksu, który jest najczęstszym sposobem przenoszenia HPV.
Skuteczność szczepionki Gardasil jest kwestionowana
Ważne jest również, aby zrozumieć, że skuteczność szczepionek Cervarix i Gardasil została zakwestionowana niemal od samego początku.
Punktami końcowymi badań klinicznych mającymi potwierdzić skuteczność szczepionek Gardasil i Cervarix przeciwko HPV były CIN2/3 – dysplazja szyjki macicy i prekursory raka – a nie rak. Prawda jest taka, że szczepionka jest sprzedawana przy założeniu, że zapobiegnie rozwojowi raka.
Co więcej, z uwagi na to, że w Stanach Zjednoczonych liczba przypadków raka szyjki macicy jest bardzo niska, według Harpera należy szczepić co najmniej 70% całej kwalifikującej się populacji przez 60 lat, zanim pojawią się jakiekolwiek poszlaki świadczące o spadku częstości występowania raka szyjki macicy w wyniku stosowania tej szczepionki.
Biorąc pod uwagę badania pokazujące, że w 2015 roku w Stanach Zjednoczonych zaszczepiono tylko 28% chłopców i 42% dziewcząt w wieku od 13 do 17 lat, minie dużo czasu zanim ktokolwiek się dowie, czy ta szczepionka rzeczywiście zapobiega rozwojowi raka – zakładając, że dziewczęta będą kontynuować badania cytologiczne przez całe życie.
Istnieją również podejrzenia, że szczepionka Gardasil przeciwko HPV może paradoksalnie zwiększać ryzyko zachorowania na raka szyjki macicy, jeśli osoba była zakażona tym wirusem w momencie szczepienia. Ponadto jedno z badań wykazało, że 60% kobiet, które otrzymały szczepionkę Gardasil, miało zwiększone ryzyko zakażenia innym rodzajem HPV.
Jeśli będziesz wykonywać cytologię regularnie, Gardasil przyniesie niewielką lub żadną korzyść w zapobieganiu rakowi szyjki macicy
Być może najbardziej przekonującym faktem jest to, że ponad 90% zakażeń HPV przebiega bezobjawowo i samoistnie, zwykle w okresie od sześciu miesięcy do dwóch lat od zakażenia.
Na przykład, tylko 5% zakażeń HPV utrzymuje się i staje się przewlekłe, zwykle u osób z wysokimi czynnikami ryzyka. Do kobiet z wysokim ryzykiem rozwoju raka szyjki macicy zalicza się osoby, które nie wykonują regularnych badań przesiewowych, zakażone wirusem HIV, palące papierosy, które mają wielu partnerów seksualnych lub długotrwale stosują doustne środki antykoncepcyjne i które są poddawane immunosupresji.
Chodzi o to, że bez regularnych badań cytologicznych mających na celu wykrycie zmian przedrakowych w szyjce macicy, które można łatwo zidentyfikować i wyleczyć, zmiany te mogą w ciągu 30 lat rozwinąć się w raka szyjki macicy u około połowy kobiet– jeśli nie zostaną poddane leczeniu.
W krajach rozwiniętych, programy przesiewowych badań cytologicznych znacznie zmniejszyły częstość występowania raka szyjki macicy. Harper stwierdził, że wynikiem szczepień przeciwko HPV było zmniejszenie częstości badań cytologicznych, a nie zapobieganie nowotworom.
Szczepionka Gardasil została powiązana z zapaleniem nerwów i reakcjami autoimmunologicznymi
Problemy zdrowotne powiązane ze szczepionką Gardasil obejmują choroby neurodegeneracyjne o podłożu immunologicznym, co sugeruje, że coś powoduje, że układ odpornościowy zaczyna działać w sposób szkodliwy dla organizmu – a czasami nawet śmiertelny.
Na czwartej Międzynarodowej Konferencji Dotyczącej Szczepień organizowanej przez Krajowe Centrum Informacji o Szczepieniach w 2009 roku, Harper poinformował, że naukowcy już wtedy wiedzieli o co najmniej 32 zgonach powiązanych ze szczepionką Gardasil, z których 20 zostało zweryfikowanych.
Coraz większa liczba doniesień medycznych wykazuje, że szczepionka przeciwko HPV jest powiązana z zaburzeniami układu nerwowego i odpornościowego u niektórych młodych kobiet i dziewcząt. Jej bezpieczeństwo jest tak wątpliwe, że Japonia nie zaleca już szczepień preparatem Gardasil.
W lipcu 2016 roku, w Immunologic Research opublikowano badanie, które wykazało, że adiuwant glinowy i antygeny HPV zawarte w szczepionce Gardasil powodowały zmiany behawioralne u myszy oraz zapalenie tkanki nerwowej i reakcje autoimmunologiczne.
W badaniach klinicznych dotyczących szczepionki Gardasil, która zawiera adiuwant glinowy, w grupie kontrolnej zamiast prawdziwego placebo użyto "placebo" zawierające glin. W badaniu z 2016 roku porównano reaktywność szczepionki Gardasil z prawdziwym placebo.
Badanie zostało po raz pierwszy opublikowane w czasopiśmie Vaccine w styczniu 2016 roku, ale zostało wycofane z powodu rzekomych obaw związanych z „naukową logicznością".
Jednak, gdy artykuł został ponownie opublikowany pięć miesięcy później w Immunologic Research, ustalenia pozostały takie same. Współautorka badania, Lucija Tomljenovic, winiła lobbing farmaceutyczny za to, że badanie spotkało się z tak ostrą krytyką i zostało wycofane przez Vaccine. Według National Post:
„Przyczyną „czasowego" usunięcia naszego artykułu może być to, że: jego rozpowszechnienie spowodowałoby pozbawienie świata tych rzekomo „ratujących życie" szczepionek zapobiegających rozwojowi raka szyjki macicy, w wyniku czego z pewnością umarłyby „miliony kobiet"..."
Inną podstawową kwestią jest to, że badania dotyczące bezpieczeństwa nie zostały przeprowadzone prawidłowo zarówno przed, jak i po rejestracji szczepionki Gardasil – mam na myśli dobrze zaprojektowane badania bezpieczeństwa, które nie są fałszowane przez stosowanie toksycznych placebo, takich jak inna szczepionka lub adiuwant glinowy zamiast obojętnego placebo.
Wiedząc o tym, jak to możliwe, że takie szczepionki są promowane, a nawet testowane na populacjach dzieci, w szczególności niemowląt w najbardziej newralgicznym i bezbronnym momencie życia, czyli zaraz po urodzeniu?
Podsumowując, tak podstawowe rzeczy jak odpowiednia dieta, bezpieczne praktyki seksualne i zachowanie zasad higieny są doskonałymi środkami zapobiegającymi zarażeniu HPV.
Zoptymalizowanie poziomu witaminy D i unikanie cukru, a także używanie prezerwatyw, mają znacznie większy wpływ na maksymalizację odporności i zapobieganie chorobom, w tym przenoszonym drogą płciową zakażeniom HPV, w przypadku których większość ludzi odzyskuje zdrowie w naturalny sposób, bez konieczności interwencji medycznej.