Kiedy macierzyństwo prowadzi do depresji?

Według dr. Mercoli

Allison Goldstein, z pozornie perfekcyjnie wyglądającym życiem, odebrała sobie życie po przegranej walce z depresją poporodową.

Ta historia jest szczególnie wzruszająca, ponieważ była szczęśliwą, normalną i zdrową kobietą, która nie dała swojej rodzinie i przyjaciołom żadnych ostrzeżeń ani nie wzbudzała niepokoju po urodzeniu córki.

Regularnie rozmawiając z rodzicami i siostrą, nie zdradzała żadnych zewnętrznych oznak swojego wewnętrznego zamętu. Zostawiła swoją 4-miesięczną córeczkę w opiece dziennej, a następnie popełniła samobójstwo. Zgodnie z raportem NBC 12 News, samobójstwo jest pierwszą przyczyną śmierci wśród kobiet w pierwszym roku po porodzie.

Jej matka powiedziała, że jeśli przydarzyło się to Allison, to może się to zdarzyć każdemu – dlatego tak ważne jest, aby zdawać sobie sprawę z depresji poporodowej i wiedzieć co robić, jeśli Ty lub ktoś bliski boryka się z problemami.

Co to jest depresja poporodowa?

Podczas gdy do 80 % nowych matek doświadcza po porodzie tzw. „baby blues”, niektóre kobiety doświadczają bardziej wyniszczającej i długotrwałej postaci depresji zwanej depresją poporodową, w skrócie PPD. Podczas gdy „baby blues” charakteryzuje się wahaniami nastroju, niepokojem, drażliwością, płaczem i smutkiem – te uczucia samoistnie wygasają i zwykle ustępują po kilku tygodniach.

Uczucie niepokoju, zmęczenie, poczucie winy i niedowartościowania, które towarzyszą PPD, mogą utrzymywać się przez rok lub dłużej. Objawy mogą obejmować niektóre lub wszystkie z następujących czynności:

Jak odnotowano w Postpartum Depression Alliance of Illinois (PPD IL): „Brak uczuć dla dziecka budzi szczególny niepokój. Mogą one pojawić się w każdym momencie w ciągu pierwszych kilku miesięcy do roku po urodzeniu dziecka. Niestety, kobiety doświadczające tej formy depresji rzadko szukają pomocy, chociaż prawie wszystkie reagują dobrze na leczenie.”

U niektórych kobiet traumatyczne doświadczenia związane z porodem mogą również wywołać zespół stresu pourazowego (PTSD), który może mieć podobne objawy do PPD.

Ponadto, choć rzadko się to zdarza, nowe matki mogą cierpieć na psychozę poporodową, która zwykle rozwija się w ciągu dwóch tygodni po porodzie. Ten stan wymaga natychmiastowej pomocy lekarskiej i charakteryzuje się następującymi objawami:

Jak często występuje PPD?

Niestety, historia Allison nie jest wyjątkowa. Szacuje się, że do 22% kobiet może cierpieć na depresję podczas pierwszego roku po porodzie, ale wskaźniki rozpoznawania i leczenia są niższe w tej populacji niż w populacji ogólnej. Według badań opublikowanych w JAMA Psychiatry:

„Niskie wskaźniki leczenia są zestawione z rosnącymi dowodami na to, że depresja okołoporodowa i poporodowa zwiększają ryzyko wielu powikłań u kobiet i ich potomstwa. Depresja matek zaburza rozwój dziecka i zwiększa wskaźniki słabego przywiązania i zaburzeń zdolności poznawczych.”

Naukowcy zauważyli, że samobójstwa są przyczyną 20% zgonów po porodzie i odkryli, że w badaniu przesiewowym w kierunku PPD, w którym udział wzięło 10 000 nowych matek, 14% wykazywało objawy PPD.

Spośród nich ponad 19% miało myśli o samookaleczeniu. Każda z tych osób uzyskała 10 punktów lub więcej w Edynburskiej Skali Depresji Poporodowej (EPDS) – najczęściej stosowanym narzędziu do diagnozowania PPD.

Nadal trwa dyskusja, kiedy i gdzie należy prowadzić badania przesiewowe w kierunku PPD. Niektórzy eksperci proponują powszechną weryfikację dla wszystkich nowych matek. Jednak są osoby, które nie zgadzają się z takim podejściem. Jak wyjaśniono w badaniu opublikowanym w JAMA Psychiatry:

„Okres okołoporodowy to odpowiedni czas na interwencję, ponieważ kobiety mają kontakt z pracownikami służby zdrowia, mają dostęp do ubezpieczenia zdrowotnego i są zmotywowane do pozytywnych zachowań – są chętne, aby zainwestować w dobro swoich potomków.

Zalecane jest diagnozowanie PPD za pomocą powszechnych badań przesiewowych (jest to obowiązkowe w kilku państwach); jednak badania przesiewowe bez udoskonaleń systemowych, takich jak ocena diagnostyczna z wdrożeniem interwencji, nie jest obecnie uzasadniona ani opłacalna i może wiązać się z problemami dotyczącymi etyki i odpowiedzialności.”

Jeśli chodzi o czynniki ryzyka, kobiety, u których wcześniej występowały ciężkie epizody depresji, z przypadkami PPD w rodzinie, powikłaniami ciąży lub ciężkimi porodami, mogą być bardziej zagrożone – podobnie jak młode i starsze matki, szczególnie po nieplanowanych ciążach.

Ważną rolę może również odgrywać stres, zaburzenia snu, kłopoty finansowe oraz problemy związane z relacjami, a także poczucie utraty tożsamości, brak wsparcia lub izolacja społeczna.

Dr Helen Chen – szef wydziału medycyny psychologicznej w KK Women's and Hospital w Singapurze, powiedziała w wywiadzie dla Channel NewsAsia: „zwykle do rozwoju depresji poporodowej u kobiet przyczynia się wiele czynników, w tym: zmiany hormonalne, biologiczne, psychospołeczne i emocjonalne.”

Co odczuwa się podczas depresji poporodowej?

National Coalition for Mothernal Mental Health (MMH) szacuje, że rocznie ponad 600 000 kobiet w USA cierpi na zaburzenia zdrowia psychicznego podczas okresu macierzyństwa. Ich internetowa ściana pamięci samobójców jest tragicznym świadectwem wielu rodzin rozbitych przez PPD i związanych z nią schorzeń.

W wielu przypadkach kobiety czują się nieszczęśliwe po porodzie, co zwiększa poczucie winy lub myśli o byciu „złą” mamą. Wiele z nich nie zdaje sobie sprawy, że cierpi z powodu PPD. Maureen Fura – która odbyła własną walkę z PPD, stworzyła powyższe wideo, aby podzielić się z innymi tym, co czuła.

Opowiedziała Huffington Post, że doświadczyła uczucia wstydu, niepokoju, bezsenności, natrętnych myśli i smutku, zauważając:

„Często zdarza się, że wiele matek doświadcza natrętnych myśli, wracających jak bumerang. Te kłopotliwe myśli mogą pojawić się znikąd, często są przerażające i dotyczą najgorszych możliwych scenariuszy. W przypadku Maureen obawy te brzmiały następująco: „A co, jeśli puszczę wózek?”

Inna kobieta, Mary O'Malley, podzieliła się swoją historią o PPD z Care.com. Czuła, że jej stan wymyka się spod kontroli. Porozmawiała z terapeutą, który specjalizuje się w problemach poporodowych, który dał jej do zrozumienia, że jej uczucia nie czyniły z niej złej mamy.

„Miesiące cierpienia psychicznego i emocjonalnego utrzymywały się, nasilały się przez karmienie i problemy pielęgnacyjne – dziecko z kolką i refluksem, mała ilość snu. Nie jestem pewna, jak to przeżyłam. Każdego dnia czułam się wyczerpana. Wszyscy i wszystko, co było dla mnie ważne, przestawało mnie obchodzić. Byłam otępiała i zdesperowana. Chciałam wydostać się z tego cyklu, zanim się pogorszy.”

Rozmawiając z terapeutą i ucząc się, że jej uczucia są znakami rozpoznawczymi PPD, napisała: „Ulga zalała moje ciało. Po raz pierwszy od prawie roku miałam nadzieję, nie byłam nienormalna, nie byłam sama. Mogę być lepsza.”

Co robić, jeśli zmagasz się z PPD?

Jeśli jesteś nową mamą i masz myśli samobójcze lub myśli o skrzywdzeniu dziecka, natychmiast poszukaj pomocy. Porozmawiaj ze swoim lekarzem, specjalistą zdrowia psychicznego, członkiem rodziny, przyjaciółką, przywódcą duchowym lub z wszystkimi powyższymi.

Jeśli czujesz się przygnębiona i nie masz pewności, czy jest to PPD czy poporodowy „baby blues”, porozmawiaj z rodziną, terapeutą lub lekarzem tak szybko, jak to możliwe. Ważne jest, aby nie cierpieć w samotności. Gdy otrzymasz pomoc od specjalisty zdrowia psychicznego, możesz również pomóc sobie wykorzystując następujące naturalne strategie:

• Zwiększ spożycie kwasów tłuszczowych omega-3 — Badanie wykazało, że niedostateczne spożycie tłuszczy omega-3 może zwiększać ryzyko depresji poporodowej. Kwasy tłuszczowe omega-3 występują w produktach takich jak dziki łosoś z Alaski i małe ryby np. sardynki i anchois. Zalecana jest również suplementacja wysokiej jakości oleju z kryla.
• Aktywność fizyczna — Wiadomo, że ćwiczenia pomagają złagodzić depresję, a badania wykazały również, że treningi o lekkiej i umiarkowanej intensywności łagodzą objawy depresji lekkiej i umiarkowanej oraz zwiększają prawdopodobieństwo ustąpienia depresji w okresie poporodowym.
• Praktykuj uważność przed i po porodzie — Badania sugerują, że trening uważności, dostosowany do radzenia sobie ze strachem i bólem doświadczanymi podczas porodu, jest niezwykle korzystny dla zdrowia psychicznego nowych matek oraz zapobiega PPD.
• Witamina B2 — Spożywanie umiarkowanych dawek witaminy B2, zmniejsza ryzyko wystąpienia PPD.
• Karm dziecko piersią — Istnieje kilka badań pokazujących związek pomiędzy przerwaniem karmienia piersią, karmienia dziecka sztucznym mlekiem z PPD. Kobiety karmiące piersią mają mniejsze ryzyko rozwoju PPD.

Jeśli czujesz, że po porodzie masz objawy depresji, podejmij działanie i poszukaj pomocy. Nawiąż kontakt ze znajomymi, partnerem, rodziną i poinformuj ich, że potrzebujesz wsparcia. W międzyczasie przyjmij pomoc od innych i zyskaj czas dla siebie.

Kontynuuj robienie rzeczy, które lubisz i poświęć czas na relaksujące aktywności, takie jak spacery, medytacje lub słuchanie muzyki. Jak najwięcej odpoczywaj, nawet jeśli oznacza to poproszenie o pomoc, abyś mogła się trochę przespać. Na koniec odżywiaj się prawdziwym, pełnowartościowym jedzeniem. Trzymaj pod ręką proste, szybkie przekąski, abyś zawsze mogła zjeść coś zdrowego, kiedy potrzebujesz.