Czy pasta do zębów może powodować osteoporozę?

Według dr. Mercoli

Osteoporoza jest chorobą kości, w której następuje utrata masy kostnej; zwiększa to ryzyko złamań nadgarstków, bioder i kręgosłupa. Osteoporoza dotyka zarówno kobiet, jak i mężczyzn Czynniki ryzyka są stałe lub modyfikowalne. Czynniki, na które nie masz wpływu, obejmują:

• Płeć — kobiety są bardziej narażone na rozwój osteoporozy niż mężczyźni i szybciej tracą masę kostną w wyniku zmian zachodzących w okresie menopauzy.
• Wiek — wraz z wiekiem kości mogą stać się cieńsze i słabsze.
• Pochodzenie etniczne — kobiety pochodzenia afroamerykańskiego i latynoskiego mają mniejsze ryzyko rozwoju osteoporozy, podczas gdy kobiety rasy białej i pochodzenia azjatyckiego są bardziej zagrożone tą chorobą.
• Historia rodziny — jeśli Twoi rodzice mieli w przeszłości złamania, których przyczyną była osteoporoza, możesz znajdować się w grupie podwyższonego ryzyka.

Chociaż są rzeczy, których nie możesz zmienić, istnieją również pewne czynniki, nad którymi masz kontrolę. Długotrwałe stosowanie niektórych leków, nieaktywny tryb życia lub przedłużony odpoczynek w łóżku wraz z paleniem tytoniu zwiększają ryzyko utraty masy kostnej. Dieta uboga w wapń i witaminę D również zwiększa ryzyko rozwoju osteoporozy, ponieważ oba związki są niezbędne, aby organizm mógł tworzyć gęste kości.

Kość jest żywą tkanką, w której stale dodawane są nowe i usuwane stare komórki kostne. Do późnych lat 20-tych nowe komórki kostne są dodawane szybciej niż stare są usuwane. „Szczytowa masa kostna” to termin określający, jak duże i mocne mogą być nasze kości. Osiągnięcie szczytowej masy kostnej zazwyczaj występuje między 25 a 30 rokiem życia, po czym następuje większa resorpcja niż tworzenie kości.

Chemiczna pasta do zębów zwiększa ryzyko osteoporozy

Triklosan, którego stosowanie zostało zakazane w środkach do dezynfekcji rąk przez Amerykańską Agencję ds. Żywności i Leków, zwiększa ryzyko osteoporozy. Naukowcy wykorzystali dane z badania National Health and Nutrition Examination Survey, aby przyjrzeć się związkowi między stężeniami triklosanu w moczu a gęstością mineralną kości u kobiet powyżej 20. roku życia. W komunikacie prasowym jeden z naukowców napisał:

„Badania laboratoryjne wykazały, że triklosan może niekorzystnie wpływać na gęstość mineralną kości w liniach komórkowych lub u zwierząt. Jednak niewiele wiadomo na temat związku między triklosanem a zdrowiem kości człowieka.

O ile wiadomo, jest to pierwsze badanie epidemiologiczne mające na celu zbadanie związku między ekspozycją na triklosan a gęstością mineralną kości i osteoporozą w reprezentatywnej próbie amerykańskich dorosłych kobiet”.

Przeanalizowano tysiąc osiemset czterdzieści osiem rekordów danych z lat 2005–2010. Analizy wykazały, że im wyższe stężenie triklosanu w moczu, tym większe ryzyko spadku gęstości mineralnej kości i osteoporozy. Związek ten był silniejszy u kobiet po menopauzie niż u kobiet, które nie osiągnęły jeszcze wieku menopauzalnego.

Dane skorygowano pod kątem innych czynników, w tym stosowania hormonów, cukrzycy, wskaźnika masy ciała i poziomu aktywności fizycznej. Autorzy spekulowali, że triklosan spowodował zaburzenia czynności tarczycy, co doprowadziło do obniżenia gęstości mineralnej kości i innych problemów, w tym możliwej aktywności estrogenowej u starszych kobiet.

Skumulowany wpływ toksyn środowiskowych na tarczycę

Tarczyca ma kształt motyla i znajduje się z przodu szyi. Wydziela hormony regulujące funkcje serca i układu pokarmowego, zdrowie kości, tempo metabolizmu, kontrolę mięśni i nastroju. Niedoczynność lub nadczynność tarczycy może być wrodzona lub rozwinąć się w wyniku ekspozycji na czynniki środowiskowe. W aktualizacji raportu dla konsumentów, FDA napisała:

„Triklosan można dziś znaleźć w wielu miejscach. Jest dodawany do wielu produktów konsumenckich – w tym odzieży, przyborów kuchennych, mebli i zabawek – aby zapobiegać skażeniu bakteriami. Z tego powodu długotrwała ekspozycja ludzi na triklosan jest wyższa niż wcześniej sądzono, co budzi obawy o potencjalne ryzyko związane ze stosowaniem tego związku przez całe życie”.

Triklosan jest jedną z wielu toksyn środowiskowych wpływających na czynność tarczycy. Według American Thyroid Association, ponad 12% ludzi w Stanach Zjednoczonych rozwinie chorobę tarczycy w ciągu swojego życia, a około 20 milionów amerykanów obecnie cierpi na jakąś chorobę tarczycy. Jednak objawy nie zawsze są widoczne, więc nawet 60% ludzi może nie zdawać sobie sprawy z tego, że mają problem z tarczycą.

Toksyny biologiczne i środowiskowe wpływają na tarczycę. Wiadomo na przykład, że wirus Epsteina-Barra, który wywołuje mononukleozę zakaźną, modyfikuje odpowiedź immunologiczną gospodarza i może wywoływać autoimmunologiczne choroby tarczycy.

Do tej kategorii należą również chemikalia zaburzające gospodarkę hormonalną. Zaburzają one funkcjonowanie tarczycy i mogą powodować różne objawy w zależności od płci, poziomu i czasu ekspozycji. Tarczyca jest wrażliwa na działanie różnych czynników, w tym triklosanu.

Zagrożenia dla zdrowia związane z triklosanem

FDA omówiła trzy potencjalne wyzwania, pisząc, że nie ma wystarczających dowodów, aby określić udział triklosanu w wywoływaniu oporności bakterii na antybiotyki. Napisali również, że trwają badania oceniające powiązanie ryzyka rozwoju raka skóry i rozkładu triklosanu na skórze po ekspozycji na światło UV. Jednak 200 naukowców i lekarzy wyraża inną opinię.

Przytoczono 10 powodów, w tym rozpowszechnienie triklosanu w środowisku i szkodliwy wpływ na organizmy wodne. Na liście znajdują się również bezpośrednia ekspozycja poprzez produkty higieny osobistej, żywność i wodę pitną. Triklosan wpływa na układ hormonalny u ludzi i zwierząt, co może przyczyniać się do zwiększonej wrażliwości na alergeny i potencjalnego modyfikowania flory jelitowej u ludzi.

Na podstawie szeroko zakrojonych badań naukowych stwierdzono, że triklosan to czynnik zaburzający gospodarkę hormonalną, który ulega bioakumulacji i jest toksyczny dla ludzi i ekosystemu.

Jedna metaanaliza wykazała, że ekspozycja na triklosan może zmienić ryzyko rozwoju raka. W innym badaniu odkryto, że ilość triklosanu wchłaniana przez skórę jest porównywalna z poziomami powodującymi dysfunkcję mitochondriów. Naukowcy doszli do następującego wniosku:

„Biorąc pod uwagę te znaczące odkrycia, włączenie tego środka przeciwdrobnoustrojowego do łatwo dostępnych produktów konsumenckich, nie tylko mydeł, wymaga ponownej oceny ryzyka. Należy również zbadać skutki biologiczne produktów powstających podczas jego rozpadu i metabolitów”.

W przeglądzie literatury naukowcy omówili, w jaki sposób powszechne stosowanie triklosanu zwiększyło poziom tego związku w wodach powierzchniowych, ściekach i wodzie pitnej. Stwierdzono, że w obszarach o dużej gęstości bakterii, takich jak oczyszczalnie ścieków, powstają warunki odpowiednie do namnażania bakterii i wymiany materiału genetycznego, co powoduje wzrost oporności na antybiotyki.

Długotrwały wpływ osteoporozy

Stopień ryzyka osteoporozy wzrasta wraz z wiekiem, częściowo ze względu na fakt, że szczytowa gęstość masy kostnej zostaje osiągnięta w późnych latach 20-tych i wczesnych 30-tych. Złamania osteoporotyczne mają poważny wpływ na zdrowie, jakość życia i poczucie szczęścia. Według International Osteoporosis Foundation, co najmniej 33% kobiet i 20% mężczyzn na całym świecie w wieku powyżej 50 lat dozna złamania osteoporotycznego.

Te złamania nie zawsze dobrze się goją i mogą powodować przewlekły ból, długotrwałą niepełnosprawność i rosnącą zależność od innych oraz śmierć. Inne powikłania związane ze złamaniami szyjki kości udowej mogą obejmować zakrzepy krwi, zator tętnicy płucnej, zapalenie płuc i zakażenia pooperacyjne mogące wystąpić, gdy biodro musi zostać naprawione chirurgicznie.

W innym badaniu naukowcy odkryli, że 6% osób w wieku poniżej 75 lat i 33% osób w wieku powyżej 85 lat zostało przeniesionych do domu opieki po złamaniu biodra. W wyniku złamania biodra, 28% osób straciło zdolność do samodzielnego gotowania w domu.

Według International Osteoporosis Foundation, 40% osób nie będzie mogło chodzić samodzielnie po roku od złamania biodra, a 33% będzie całkowicie zależnych od innych osób w domu lub w placówce opieki w ciągu pierwszego roku.

Chociaż wyniki te są poważne, w krajach, w których dostęp do opieki medycznej nie jest tak duży, ludzie mogą nie mieć wykonanej wymaganej operacji, co może spowodować trwałe inwalidztwo lub śmierć.

Przez pierwsze 10 lat po złamaniu osteoporotycznym doświadczysz zwiększonego ryzyka śmiertelności, a pierwszy rok będzie najbardziej niebezpieczny. U osób powyżej 75 roku życia wzrośnie również ryzyko innych poważnych lub mniejszych złamań. Złamania biodra wpływają również na mobilność i zdrowie emocjonalne.

Co jeszcze jest w paście do zębów?

Obecność triklosanu nie ogranicza się tylko do ścieków i produktów do higieny osobistej: związek ten jest również składnikiem niektórych rodzajów past do zębów. Chociaż według niektórych źródeł, przeciętny człowiek w ciągu całego życia zużywa 20 galonów (ok. 76 kg) pasty do zębów, zgodnie z danymi Organized Pack Rat to zużycie wynosi 11,3 galonów (ok. 42 kg) – obliczono to na podstawie zużycia tubek pasty do zębów o podróżnym rozmiarze. Niezależnie od tego, jak obliczono tę wartość, pasty do zębów zawierają wiele substancji chemicznych, które oddziałują na jamę ustną.

Te substancje chemiczne wchłaniają się przez błony śluzowe i przedostają się do krwioobiegu. W raporcie Cornucopia Institute – organu nadzorującego przemysł ekologiczny – istnieje szereg potencjalnych zagrożeń związanych z niektórymi składnikami pasty do zębów.

Pasta do zębów bez recepty może zawierać substancje chemiczne, o których wiadomo, że mają działanie zaburzające gospodarkę hormonalną, prozapalne lub rakotwórcze. Triklosan jest tylko jedną z tych substancji chemicznych. Fluor to kolejna neurotoksyna i substancja zaburzająca gospodarkę hormonalną, często dodawana do past do zębów i wody.

Niektóre pasty do zębów zawierają również laurylosiarczan sodu, który odpowiada za pienienie się pasty. Laurylosiarczan sodu to pestycyd zarejestrowany jako środek do usuwania pcheł i kleszczy. Może powodować podrażnienia i owrzodzenia skóry. Do dodatkowych składników należą:

• Sacharyna — naukowcy odkryli, że sacharyna powoduje powstawanie raka w układzie moczowym zwierząt. Została zakazana w 1981 roku ze względu na historię wywoływania guzów pęcherza moczowego, ale nadal pozostaje dozwolona w ponad 100 krajach na całym świecie, gdzie jest obecnie stosowana jako dodatek słodzący.
• Karagen — chociaż produkt ten nie ma smaku ani wartości odżywczej, producenci używają go do zagęszczania i stabilizowania produktów, takich jak pasta do zębów. W badaniach przeprowadzonych na zwierzętach wykazano związek ekspozycji na niezdegradowaną i zdegradowaną karageninę z owrzodzeniem jelit i nowotworami.
• Pirofosforany — pomagają zmniejszyć płytkę nazębną, ale także demineralizują ślinę, co zapobiega naturalnej remineralizacji zębów i może z czasem wpływać na zdrowie zębów.
• Sole fosforanowe — nieorganiczne sole fosforanowe są skutecznie wchłaniane, przez co ich stężenie w surowicy może znacząco wzrosnąć. Może to być szczególnie szkodliwe dla osób z przewlekłą chorobą nerek. Głównymi problemami powodowanymi przez sole fosforanowe są uszkodzenia i zwapnienie naczyń.

Spraw, by pasta do zębów, którą stosujesz była tańsza, bezpieczniejsza i zdrowsza

Jeśli jesteś sfrustrowany brakiem dostępności odpowiedniej pasty do zębów w sklepie spożywczym, może to dobry czas, aby samodzielnie stworzyć własną pastę. Poniższy przepis, pochodzący ze strony SimpleGreenSmoothies, jest bardzo prosty. Wykazano, że baza z oleju kokosowego hamuje rozwój bakterii w jamie ustnej, które są odpowiedzialne za próchnicę i ubytki w zębach.