Według dr. Mercoli
Czy kiedykolwiek podczas pływania (a nawet kąpieli w wannie), przechyliłeś głowę w niewłaściwy sposób i odczuwałeś nieprzyjemne uczucie przedostawania się wody do przewodu słuchowego?
Woda często sama odpływa, ale jeśli tak się nie stanie, może zostać uwięziona i doprowadzić do rozwoju stanu zwanego uchem pływaka, czyli zapalenia ucha zewnętrznego. Początkowo uczucie jest nieprzyjemne – lekko łaskoczące, kłujące uczucie w dowolnym miejscu – od ucha do linii żuchwy i gardła, któremu może towarzyszyć stłumiony dźwięk.
Jednak woda nie jest jedynym czynnikiem, który może zaostrzyć ten stan. Próba rozwiązania problemu w niewłaściwy sposób przy użyciu różnego rodzaju rzeczy, które pomogą otworzyć i być może usunąć wosk z przewodu słuchowego, może pogorszyć problem, a nawet wprowadzić do ucha bakterie, które mogą spowodować infekcję.
W tym celu nie należy używać patyczków bawełnianych, długopisów, szpilek, igieł czy palców.
Problem w tym, że każda z tych rzeczy może spowodować uszkodzenie delikatnej wyściółki przewodu słuchowego. Nie rób tego! Może to spowodować infekcję ucha. Istnieje kilka bezpiecznych i skutecznych rzeczy, które możesz zrobić, aby usunąć wodę z uszu bez pogorszenia problemu.
Bezpieczne metody usuwania wody z uszu
Nikt nie lubi wody uwięzionej w uszach. Możesz czuć się źle mając wodę w uszach, ale aby bezpiecznie ją usunąć bez powodowania dalszych szkód, musisz zrozumieć, jak zachowuje się woda.
Pamiętaj, że grawitacja na ogół powoduje, że woda, gdziekolwiek się znajduje, spływa na najniższy dostępny poziom. Parowanie, odsysanie i odprowadzanie wilgoci to kolejne sposoby, które warto wypróbować.
Grawitacja — pozwalanie grawitacji na działanie może być najbardziej praktycznym sposobem usuwania wody z uszu. Wystarczy pociągnięcie lub poruszenie płatka ucha, aby zmienić konfigurację przewodu słuchowego, a jednoczesne przechylenie głowy w kierunku ramienia może rozwiązać problem. |
Ssanie — stwórz próżnię, przechylając głowę na bok, naprzemiennie szczelnie zatykając i odtykając ucho dłonią – powtórz kilka razy. Pomoże to przenieść wodę lub przynajmniej poruszy ją, aby można ją było usunąć. |
Odparowanie — eksperci zalecają użycie do tego podmuchu powietrza z suszarki. Ustaw suszarkę na najniższym możliwym ustawieniu zarówno siły, jak i ciepła, trzymaj ją w odległości około stopy (ok. 30 cm) od ucha i poruszaj nią powoli w przód i w tył, aby rozprowadzić powietrze skierowane w stronę ucha. Może to pomóc w odparowaniu zatrzymanej w uchu wody.
Jednocześnie wykonaj ruch ciągnięcia płatka ucha. Może Ci jednak zabraknąć rąk, więc możesz potrzebować pomocy innej osoby. |
Odprowadzanie wilgoci — podobnie jak telefony komórkowe przypadkowo upuszczone do wody można w cudowny sposób wskrzesić (we właściwych warunkach) umieszczając je w torbie niegotowanego ryżu, odprowadzanie wilgoci może pomóc w usunięciu wody uwięzionej w uchu.
Spróbuj użyć suchego ręcznika lub ściereczki do wysuszenia uszu natychmiast po kąpieli. Pomocne może być również użycie ciepłej lub gorącej ściereczki jako kompresu na ucho w celu drenażu, uspokojenia i połączenie kilku powyższych metod. |
Odparowanie plus zapobieganie infekcjom — połączenie alkoholu i octu w stosunku 1 do 1 w sterylnym kroplomierzu może mieć łączny wpływ na odparowanie wody i zapobieganie rozwojowi bakterii.
Umieść trzy do czterech kropli w uchu trzymając głowę przechyloną na bok, aby roztwór działał przez kilka minut, a następnie usuń go z ucha. |
Płukanie i opróżnianie — mieszanina wody i nadtlenku wodoru w kroplomierzu, stosowana w ten sam sposób, pomoże zmiękczyć wosk i pozwoli usunąć wodę uwięzioną w uchu. |
Możesz słyszeć „syczenie” lub trzask, a nawet czuć głębokie swędzenie w uchu. Przechyl głowę na bok, użyj trzech lub czterech kropli roztworu i pozwól im „działać” przez kilka minut przed usunięciem ich.
Jeśli masz już infekcję ucha, perforowaną błonę bębenkową (lub ma to Twoje dziecko), opcje obejmujące krople nie są zalecane.
Zapobieganie – dlaczego jest takie ważne?
Kiedy psy wynurzają się z wody, energicznie potrząsają głową na boki, wysyłając strumień wody we wszystkich kierunkach, aby pozbyć się jej nadmiaru z sierści, ale może to również mieć związek wytrząsaniem wody z ich uszu.
Może to wyglądać dziwnie, ale ta metoda jest warta dziwnego wyglądu. Zwłaszcza, jeśli woda w uszach ma tendencję do powodowania problemów, noszenie czepka lub zatyczek do uszu podczas kąpieli jest warte wszelkich niedogodności.
W rzeczywistości lekarze zalecają osobom uprawiającym sporty wodne (lub często przebywającym w wodzie z jakiegokolwiek innego powodu) noszenie zatyczek do uszu.
Infekcja jest rzeczą, której warto zapobiegać. Jest to tym ważniejsze, gdy woda pochodzi z jeziora lub rzeki, ponieważ może być zanieczyszczona. Szkodliwe bakterie występujące w wodzie mogą spowodować ucho pływaka, czyli zapalenie ucha zewnętrznego.
Według American Academy of Otolaryngology - Head and Neck Surgery, ryzyko rozwoju ucha pływaka wzrasta u osób mających egzemę, łuszczycę lub podobne przewlekłe schorzenie skóry. Według Medical News Today, do innych chorób zwiększających ryzyko wystąpienia ucha pływaka należą:
- Nadmiar wilgoci w uchu
- Zadrapania lub skaleczenia w kanale słuchowym
- Alergie wynikające ze stosowania produktów do włosów, skóry lub noszenia biżuterii
Rzeczy, które warto wiedzieć o infekcjach uszu
Infekcje mogą się rozprzestrzeniać, w tym te spowodowane nowym przekłuciem, które ulega infekcji i może pogorszyć infekcję ucha. Niektóre osoby zakładają, że regularne badanie pH i chlorowanie wody w basenie usuwają z niego bakterie powodujące infekcje, ale nie zawsze jest to w pełni skuteczne.
Według Centrów Kontroli i Prewencji Chorób, zarazki mogą rozprzestrzeniać się nawet przez drobną mgiełkę zanieczyszczonej wody w basenach, wannach z hydromasażem, w parkach wodnych, na wodnych placach zabaw, interaktywnych fontannach, jeziorach, rzekach lub oceanach. Mówiąc dokładniej:
„Infekcje ucha mogą być spowodowane pozostawieniem zanieczyszczonej wody w uchu po pływaniu. Ta infekcja, znana jako „ucho pływaka” lub zapalenie ucha zewnętrznego, nie jest tym samym, co zwykła infekcja ucha środkowego u dzieci.
Zakażenie występuje w zewnętrznym przewodzie słuchowym i może powodować ból i dyskomfort u pływaków w każdym wieku. W Stanach Zjednoczonych ucho pływaka powoduje szacunkowo 2,4 miliona wizyt u lekarza rocznie i prawie pół miliarda dolarów kosztów opieki zdrowotnej”.
Infekcje uszu i inne powikłania
Oprócz bólu, zaczerwienienia i obrzęku ucha, objawy wymienione w Medical News Today obejmują:
Częściową (i tymczasową) utratę słuchu spowodowaną obrzękiem |
Łuskowatą, łuszczącą się skórę w okolicach kanału słuchowego |
Wodną lub ropną wydzielinę, często o nieprzyjemnym zapachu |
Swędzenie i podrażnienie w okolicach przewodu słuchowego |
Czułość ucha, gdy poruszasz ustami w trakcie mówienia lub jedzenia |
Obrzęk węzłów chłonnych w gardle |
Według American Academy of Family Physicians (AAFP) ucho pływaka powoduje zapalenie poza kanałem słuchowym i może rozciągać się na błonę bębenkową:
„Na ostrą postać co roku choruje około 1 procent społeczeństwa, a przez całe życie 10 procent. W rzadkich przypadkach infekcja atakuje otaczającą tkankę miękką i kość; jest to znane jako złośliwe (martwicze) zapalenie ucha zewnętrznego i jest to nagły przypadek medyczny, który występuje przede wszystkim u starszych pacjentów z cukrzycą”.
Medical News Today przypomina, że ciężka infekcja może prowadzić do gorączki i bólu twarzy, szyi lub boku głowy. Dodatkowo: „powikłania ucha pływaka mogą obejmować przejściowe problemy ze słuchem i ból. Rzadkie powikłania obejmują długotrwałe zakażenie, głębokie zakażenie tkanek, uszkodzenie kości i chrząstki oraz zakażenie, które rozprzestrzenia się na mózg lub nerwy”.
Ucho pływaka jest najczęstszą infekcją wśród pływaków i może trwać nawet trzy tygodnie. Jeśli trwa dłużej lub ból i stan zapalny utrzymują się przez kilka dni, należy odwiedzić lekarza.
Antybiotyki i szczepionki mogą pogorszyć problem
Wspomniana wcześniej infekcja ucha środkowego, zapalenie ucha środkowego (OM) najczęściej występują wśród dzieci, ale nie zawsze. Według American Academy of Otolaryngology – Head and Neck Surgery:
„Około 62 procent dzieci w krajach rozwiniętych będzie miało pierwszy epizod OM w wieku jednego roku, ponad 80 procent w trzecie urodziny, a prawie 100 procent będzie miało co najmniej jeden epizod w wieku 5 lat. W samych Stanach Zjednoczonych choroba ta powoduje 25 milionów wizyt u lekarza rocznie, a bezpośrednie koszty leczenia szacuje się na 3 miliardy dolarów. Ekonomiści zajmujący się zdrowiem dodają, że po uwzględnieniu utraconych wynagrodzeń dla rodziców, całkowity koszt szacowanego leczenia rośnie do 6 miliardów dolarów”.
Ponadto, leczenie dzieci z tymi infekcjami zazwyczaj obejmuje antybiotyki lub dreny wentylacyjne wyrównujące ciśnienie, wkładane chirurgicznie. Może to jednak prowadzić do wzrostu oporności bakterii, co oznacza, że infekcja staje się jeszcze trudniejsza do wyleczenia. Co gorsza, dreny nie zawsze są skuteczne i mogą wymagać ponownego włożenia.
Chociaż koncepcja szczepionek polega na stymulowaniu układu odpornościowego bez powodowania choroby, to też nie zawsze działa. Według informacji zawartych na stronie, pneumokoki to jedna z najczęstszych i potencjalnie poważnych bakterii powodujących infekcje ucha (nie wspominając o infekcjach zatok, zapaleniu płuc i zapaleniu opon mózgowych).
Jeśli dla Twojego dziecka zalecana jest szczepionka przeciw pneumokokom, musisz rozważyć ryzyko podania szczepionki w stosunku do potencjalnych korzyści. W przypadku infekcji ucha, które często ustępują samoistnie bez konieczności leczenia, istnieją badania, w których dzieci otrzymujące szczepionki mają więcej infekcji ucha niż dzieci, które nie zostały zaszczepione. Ponadto, dzieci mogą bardziej cierpieć z powodu niepożądanych reakcji na szczepionki niż z powodu jakiegokolwiek innego rodzaju leku lub procedury.