Jedna z najlepszych decyzji dotyczących psów dużych ras

Według dr. Becker

Zgodnie z niedawno opublikowanymi badaniami opartymi na danych zebranych w trwającym badaniu Morris Animal Foundation Golden Retriever Lifetime Study, kastrowanie psów dużych ras może zwiększać ryzyko otyłości. Ponadto, jeśli kastracja jest wykonywana, gdy pies jest młody, zwiększa to również ryzyko nietraumatycznych obrażeń ortopedycznych.

„Przez lata uczono nas, że kastracja psa jest częścią bycia odpowiedzialnym właścicielem zwierzaka, ale przy podejmowaniu tej decyzji należy wziąć pod uwagę jej wady i zalety” – powiedziała w komunikacie prasowym dla Morris Animal Foundation dr Missy Simpson – główna autorka badań.

„Wyniki naszych badań dostarczają właścicielom psów i weterynarzom nowych informacji, które należy wziąć pod uwagę przy podejmowaniu decyzji o tym, czy lepiej wykastrować, czy wysterylizować psa, szczególnie biorąc pod uwagę długoterminowe zdrowie zwierzaka”.

Kastracja zwiększa ryzyko nadwagi/otyłości i nietraumatycznych urazów ortopedycznych

Szacuje się, że jedna trzecia do połowy wszystkich psów dużych ras ma nadwagę lub otyłość. Około 2% tych psów cierpi na nietraumatyczne obrażenia ortopedyczne, takie jak pęknięcie więzadła krzyżowego czaszki. We wspomnianym badaniu naukowcy przeanalizowali dane zdrowotne zebrane w ciągu sześciu lat od ponad 3000 psów rasy golden retriever, z których około połowa została wykastrowana.

Naukowcy zaobserwowali, że psy rasy golden retriever, które poddano kastracji, miały od 50% do 100% większe ryzyko rozwoju nadwagi lub otyłości oraz że wiek, w którym przeprowadzono kastrację, nie miał wpływu na ten wynik. Jednakże, kiedy rok temu dr Simpson analizowała wyniki badań, stwierdziła, że wiek kastracji miał znaczenie:

„W porównaniu z niewykastrowanymi psami, psy, które przeszły gonadektomię w wieku poniżej 1 roku miały dwukrotnie wyższe ryzyko nadwagi lub otyłości. Psy, które podczas kastracji były starsze niż 1 rok miały o 40% większe ryzyko nadwagi lub otyłości. Ponadto dr Simpson stwierdziła, że każdy rok opóźnienia gonadektomii zmniejszał ryzyko nadwagi i otyłości o 70%”.

To stwierdzenie wyraźnie pokazuje, że ryzyko nadwagi/otyłości zmniejsza się wraz z wiekiem psa poddawanego kastracji, więc nie wiem, dlaczego istnieje rozbieżność między tym, co początkowo zgłoszono, a informacjami zawartymi w niedawno opublikowanym badaniu.

Jeśli chodzi o nietraumatyczne urazy ortopedyczne, wyniki badań pokazują, że wiek, w którym wykonuje się kastrację, wydaje się istotnym czynnikiem. Psy wykastrowane przed 6 miesiącem życia miały o 300% większe ryzyko doznania tego rodzaju urazu.

Inne badania na dużych psach sugerują znacznie szerszy zakres problemów zdrowotnych związanych z kastracją

W Stanach Zjednoczonych psy są rutynowo sterylizowane lub kastrowane, gdy mają od 4 do 9 miesięcy. Według dr Clary Goh – chirurga onkologa z Veterinary Teaching Hospital w Colorado State University, piszącej dla Clinician’s Brief:

„Decyzja o wykonaniu tej procedury często opiera się na zwyczajowej praktyce, nawyku lub błędnym przekonaniu o korzyściach zdrowotnych, a nie na podstawie naukowej oceny każdego przypadku”.

W ciągu ostatnich kilku lat przeprowadzono szereg małych, skoncentrowanych na rasie, głównie retrospektywnych badań nad wpływem kastracji na psy dużych i olbrzymich ras, w tym na psy rasy rottweiler i golden retriever. Goh podaje następujące informacje, aby zilustrować to, co zaobserwowano podczas badań dotyczących potencjalnych korzyści i negatywnych skutków gonadektomii:

Powyższa tabela ilustruje, że kastracja dużych i olbrzymich psów zmniejsza lub zapobiega większości chorób narządów rozrodczych, czego można było się spodziewać, ponieważ konwencjonalna kastracja usuwa niektóre lub wszystkie narządy, co eliminuje hormony, które są przez nie wytwarzane.

Choroby, na które narażone są wykastrowane psy, są jednymi z najczęstszych zaburzeń obserwowanych obecnie u psów. Należą do nich otyłość, pęknięcia więzadła krzyżowego czaszki (CCL), dysplazja stawu biodrowego, kilka rodzajów raka, nietrzymanie moczu i zapalenie pęcherza moczowego.

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe u wykastrowanych psów dużych i olbrzymich ras

Gonadektomia we wczesnym wieku powoduje, że organizm psa przestaje być zdolny do wytwarzania ważnych hormonów, gdy jego szkielet wciąż się rozwija i może powodować opóźnione zamykanie płytek wzrostowych na końcu każdej długiej kości. Może to spowodować, że nogi psa wyrosną dłuższe niż zwykle. Zobrazowano to na przykładzie dwóch dorosłych samców psów rasy golden retriever. Duży pies po lewej ma prawidłową budowę dla tej rasy. Długonogi pies po prawej stronie został wykastrowany w 5 miesiącu i ma zauważalnie dłuższe kończyny.

Niestety, mimo że wyższy pies po prawej jest z pewnością piękny i sprawny, jego dłuższe kończyny mogą zwiększać ryzyko choroby ortopedycznej. Psy rasy labrador i golden retriever, które poddano sterylizacji przed 6 miesiącem życia, dwa do pięciu razy częściej rozwijają jedno lub więcej chorób stawów w porównaniu do niekastrowanych psów.

Jeśli chodzi o problemy z więzadłami krzyżowymi czaszki (CCL), psy dużych ras, które zostały poddane kastracji w wieku poniżej 6 miesięcy, mają trzy razy większe ryzyko obrażeń CCL we wczesnym okresie życia. Psy wykastrowane w jakimkolwiek wieku mają dwa do trzech razy większą częstość występowania CCL w porównaniu z niekastrowanymi psami.

W badaniu przeprowadzonym na kilkuset psach rasy golden retriever zaobserwowano, że żaden z niekastrowanych psów nie miał choroby CCL; jednak u 5% wykastrowanych samców i 7,7% samic, które zostały wykastrowane przed osiągnięciem roku, wystąpiły urazy CCL. Wynik dotyczący kondycji ciała był taki sam dla wszystkich psów, co wskazuje, że winne były zmiany w budowie wykastrowanych psów.

Samce psów rasy golden retriever, które poddano kastracji w wieku poniżej 1 roku, dwa razy częściej chorowały na dysplazję stawu biodrowego, przy czym choroba pojawiła się u nich wcześniej niż u niekastrowanych psów. Kolejne badanie, w którym zebrano dane z 40 lat od różnych psów, które zostały wykastrowane w różnym wieku, wykazało 17% wzrost ryzyka dysplazji stawu biodrowego.

Nowotwory związane z kastracją psów dużych i olbrzymich ras

Badania wykazały, że niekastrowane psy dużych i olbrzymich ras mają mniejsze ryzyko rozwoju chłoniaka niż psy wykastrowane. Innym czynnikiem ryzyka rozwoju chłoniaka jest kastrowanie psów zanim ukończą 1 rok życia. Kastracja wiąże się również z 2- do 4-krotnie większym ryzykiem rozwoju nowotworów z komórek tucznych.

W badaniu dotyczącym psów rasy rottweiler, zarówno samce, jak i samice, które zostały wykastrowane przed ukończeniem pierwszego roku życia, miały zwiększone ryzyko rozwoju raka kości (1 na 4), a u wykastrowanych psów prawdopodobieństwo wystąpienia choroby było znacznie większe niż u niekastrowanych osobników tej rasy.

W innym badaniu przeprowadzonym w latach 1980–1994 zaobserwowano, że ryzyko raka kości u psów dużych ras wzrasta dwukrotnie w przypadku psów, które podano kastracji. Wykastrowane psy mają również trzy razy większe ryzyko rozwoju raka pęcherza moczowego z nabłonka przejściowego niż psy niekastrowane.

Moje zalecenia dotyczące sterylizacji

Z biegiem lat zmieniłem zdanie na temat kastrowania psów, opierając się nie tylko na coraz większej liczbie badań, ale także na wyzwaniach zdrowotnych, przed którymi stanęły moje psy po wykastrowaniu. Właśnie dlatego moje obecne podejście polega na współpracy z każdym właścicielem zwierzęcia, w celu podjęcia decyzji, które zapewnią psu największe korzyści zdrowotne.

Gdy tylko jest to możliwe, nie zalecam kastracji. Jednak takie podejście wymaga wysoce odpowiedzialnego opiekuna zwierząt domowych, który jest w pełni zaangażowany i zdolny do zapobiegania ciąży u psa (chyba że właściciel jest odpowiedzialnym hodowcą i taki jest cel).

Należy pamiętać, że nie opowiadam się za adoptowaniem niekastrowanych zwierząt przez osoby, które mogą nie być odpowiedzialnymi właścicielami zwierząt domowych. Weterynarze ze schroniska nie mają czasu ani środków, aby budować relacje z każdą przybraną rodziną, dlatego zwierzęta pod ich opieką muszą zostać wysterylizowane przed adopcją, aby zapobiec zwiększeniu liczby niechcianych zwierząt.

Moim drugim wyborem jest sterylizacja bez usuwania narządów. Oznacza to wykonanie procedury, która zapobiegnie zajściu w ciążę przy jednoczesnym oszczędzeniu jąder lub jajników, aby mogły one nadal wytwarzać hormony, które są niezbędne dla zdrowia i dobrego samopoczucia psa.

Zazwyczaj obejmuje to wazektomię u samców i podwiązanie jajowodów lub zmodyfikowaną sterylizację (histerektomię) u samic. W zmodyfikowanej sterylizacji usuwa się macicę, zachowując jajniki wytwarzające hormony. Zabieg eliminuje również ryzyko rozwoju ropomacicza, ponieważ macica zostaje usunięta.

Rzadko się zdarza, że u starszych, niekastrowanych samców rozwija się łagodny lub ciężki przerost gruczołu krokowego (powiększenie prostaty). Można go wyleczyć za pomocą konwencjonalnego kastrowania. Mówiąc ogólnie, dojrzałe niekastrowane psy odniosły dożywotnie korzyści z produkcji hormonów płciowych, więc zaburzenia równowagi hormonalnej, które obserwujemy u wykastrowanych szczeniąt, nie występują, gdy psy są kastrowane w późniejszych latach.

Niestety, szkoły weterynaryjne w USA uczą tylko kastrowania, więc jeśli Twój weterynarz nie wykona dodatkowego szkolenia w zakresie technik sterylizacji, które oszczędzają jajniki lub jądra (co jest mało prawdopodobne), będziesz mieć tylko jedną opcję sterylizacji swojego zwierzaka. W takim przypadku proponuję poczekać, aż Twój pies osiągnie pełną dojrzałość mięśniowo-szkieletową. Jeśli masz suczkę, przed wykonaniem zabiegu poczekaj aż zakończy swój pierwszy, a najlepiej drugi cykl rui.