Według dr. Mercoli
Sepsa jest zagrażającym życiu stanem wywołanym przez infekcję ogólnoustrojową, która powoduje nadmierną reakcję organizmu i wywołuje bardzo szkodliwą, wyniszczającą odpowiedź immunologiczną. Jeśli nie zostanie szybko zdiagnozowana i leczona, może w krótkim czasie doprowadzić do niewydolności wielonarządowej, a następnie do śmierci.
Szereg badań wykazał, że posocznica staje się coraz bardziej rozpowszechniona, dlatego należy uważać na jej oznaki i objawy za każdym razem, gdy jesteś chory lub znajdujesz się w szpitalu.
Obejmuje to przypadki podejrzenia grypy, ponieważ sepsa może naśladować wiele objawów grypy. W rzeczywistości posocznica jest jedną z głównych przyczyn zgonów osób chorych na grypę. Badania wykazały również, że posocznica jest główną przyczyną śmierci w szpitalach i jedną z głównych przyczyn poważnych szkód spowodowanych błędnym rozpoznaniem. Ustalenia pokazują, że:
- W USA na sepsę choruje 1,7 miliona dorosłych każdego roku, w wyniku czego prawie 270 000 umiera;
- Od 34,7% do 55,9% amerykańskich pacjentów zmarłych w szpitalach w latach 2010–2012 miało posocznicę w chwili śmierci;
- Śmiertelność pacjentów hospitalizowanych z sepsą wynosi 10% w porównaniu do 1% wśród pacjentów bez sepsy;
- Wydatki na sepsę wzrosły o 19% w latach 2011–2013. Jest to obecnie najdroższy stan chorobowy leczony w Stanach Zjednoczonych, kosztujący 23,6 mld USD rocznie.
Sepsa jest odpowiedzialna za jedną piątą globalnych zgonów
Autorzy globalnej analizy ostrzegają, że sepsa jest odpowiedzialna za 1 na 5 zgonów rocznie na całym świecie. Naukowcy nazywają to odkrycie „niepokojącym”, ponieważ zaktualizowane dane dają dwukrotnie wyższy wynik niż w poprzednie szacunki. Według NPR:
„Szacuje się, że około 11 milionów ludzi na całym świecie zmarło na sepsę w samym 2017 roku – z 56 milionów zgonów ogółem. To około 20% wszystkich zgonów. „To ogromna liczba” – stwierdziła [główna autorka badania – dr Kristina] Rudd”.
Szacuje się, że 85% zgonów związanych z sepsą występuje w krajach o niskim i średnim dochodzie. Zaskakujące jest to, że artykuł pt. „A Global Accounting of Sepsis”, opublikowany w The Lancet 18 stycznia 2020 roku, sugeruje, że wskaźnik sepsy spadł o około połowę od 1990 roku. Według raportów NPR:
„To zaskakujące odkrycie – powiedział dr Chanu Rhee, który bada sepsę i choroby zakaźne w Harvard Medical School: „To naprawdę interesujące, że w swoich badaniach [autorzy artykułu] odkryli, że częstość sepsy zmniejszyła się w okresie badań, podczas gdy inne badania sugerują coś wręcz przeciwnego”.
Autorzy badania opublikowanego w The Lancet podkreślają, że ich odkrycia „należy postrzegać z uwzględnieniem ograniczeń analizy”, ponieważ „założenia modelowe i etapy imputacji mogą wprowadzać stronniczość”. Wyjaśniają:
„Dane wejściowe do modelu mające na celu oszacowanie obciążenia posocznicą w 195 krajach pochodzą z istotnych danych z czterech krajów (Brazylia, Meksyk, Tajwan i USA), a dane dotyczące śmiertelnych przypadków szpitalnych uzyskano z dziesięciu krajów (Austria, Brazylia, Kanada, Chile, Gruzja, Włochy, Meksyk, Nowa Zelandia, Filipiny i USA), co skutkuje ekstrapolacją z krajów o wysokich i średnich dochodach do krajów o niskich dochodach.
Ponieważ niektóre kontynenty (zwłaszcza Afryka) nie są reprezentowane w oryginalnych źródłach danych o sepsie, trendy mogą być niewiarygodne. Hipotetycznie, ulepszenia w Brazylii jako kraju będącym głównym źródłem danych mogłyby stworzyć pozory korzyści dla Afryki Subsaharyjskiej, niezależnie od faktycznych zmian lokalnych”.
Znaczącą przeszkodą w badaniu sepsy jest fakt, że wielu lekarzy pomija ją jako przyczynę zgonu i nie umieszcza jej w akcie zgonu. Rhee, który badał obciążenie sepsą w USA, powiedział NPR – w oparciu o własne ustalenia na podstawie amerykańskich aktów zgonu – że sepsa może faktycznie być przyczyną ponad 20% zgonów na całym świecie, biorąc pod uwagę, że większość zgonów z powodu sepsy występuje w krajach, w których opieka medyczna nie jest dostępna w takim zakresie jak w bardziej zamożnych krajach.
Oznaki i objawy sepsy
Pomimo rozpowszechnienia posocznica jest często pomijana, nawet przez pracowników służby zdrowia. Z tego powodu bardzo ważne jest zapoznanie się z objawami posocznicy i podjęcie natychmiastowych działań, jeśli będzie istniało podejrzenie tej choroby.
Poinformuj personel medyczny o swoich podejrzeniach, ponieważ czas ma zasadnicze znaczenie, jeśli chodzi o leczenie. Istotne jest również odpowiednie nawodnienie, ponieważ większość szkód spowodowanych przez sepsę zaczyna się od utraty płynów.
Podczas gdy oznaki choroby mogą na początku być subtelne, posocznica zwykle wywołuje niżej wymienione objawy (wiele z tych objawów może być mylonych z przeziębieniem lub grypą). Jednak zwykle rozwijają się one szybciej niż można by się tego spodziewać.
Wysoka gorączka z dreszczami |
Szybkie bicie serca (tachykardia) |
Szybkie oddychanie (tachypnea) |
Niezwykły poziom pocenia się (obfite pocenie się) |
Zawroty głowy |
Zmieszanie lub dezorientacja |
Bełkotliwa wymowa |
Biegunka, nudności i/lub wymioty |
Trudności w oddychaniu, duszność |
Silny ból mięśni |
Spadek wydalania moczu |
Zimna i lepka skóra i/lub wysypka skórna |
Akronimy do zapamiętania
Sepsis Alliance zaleca użycie skrótu TIME, aby zapamiętać niektóre z najczęstszych objawów:
- T — temperatura wyższa czy niższa niż normalnie?
- I — czy masz teraz lub miałeś niedawno jakieś oznaki infekcji?
- M — czy doświadczasz zmian w stanie psychicznym, takich jak zamieszanie lub nadmierna senność?
- E — czy doświadczasz ekstremalnego bólu lub choroby; czy masz „uczucie, że możesz umrzeć?”
Kolejnym akronimem, którego można użyć do zapamiętania objawów, jest SEPSIS – akronim opisany na powyższym filmie:
- S — dreszcze (gorączka, przeziębienie)
- E — ekstremalny ból
- P — blada, lepka skóra
- S — zadyszka
- I — „czuję, że mogę umrzeć”
- S — senność (dezorientacja)
Uwaga: sepsa odgrywa istotną rolę w wielu zgonach związanych z grypą
Co ważne, posocznica została zidentyfikowana jako główny czynnik zgonów z powodu grypy. Według naukowców „Ciężka sepsa jest tradycyjnie związana z chorobami bakteryjnymi… Jednak wirusy stają się coraz częstszą przyczyną ciężkiej sepsy na całym świecie”.
Jak zauważono na powyższym filmie, niektóre objawy sepsy przypominają objawy grypy, co może mieć tragiczne konsekwencje, jeśli nie zwrócisz się o pomoc medyczną na czas. Film zawiera wskazówki, jak odróżnić te dwa stany chorobowe.
Sepsa bez wątpienia wymaga natychmiastowej pomocy medycznej, natomiast w przypadku grypy większość ludzi z powodzeniem wyzdrowieje po kilku dniach do tygodnia leżenia w łóżku i picia odpowiedniej ilości płynów. To, w jaki sposób grypa może prowadzić do sepsy jest dość złożoną sprawą, opisaną w następujący sposób:
„W początkowej reakcji na infekcję, ciężka sepsa charakteryzuje się stanem zapalnym, podczas gdy rozwija się progresja do stanu przeciwzapalnego, co sprzyja wtórnym zakażeniom…
W przeważającym stanie prozapalnym komórki Th1 aktywowane przez mikroorganizmy zwiększają transkrypcję prozapalnych cytokin, takich jak czynnik martwicy nowotworów (TNF-α), interferon-γ (INF-γ) i interleukina-2 (IL-2).
[C]ytokiny… uwalniane z komórek śródbłonka, a następnie z makrofagów, mogą indukować aktywację limfocytów i naciekanie w miejscach zakażenia oraz wywierać bezpośrednie działanie przeciwwirusowe. Następnie, przy przejściu do stanu przeciwzapalnego, aktywowane komórki Th2 wydzielają interleukinę-4 (IL-4) i interleukinę-10 (IL-10).
W niektórych sytuacjach komórki T mogą stać się anergiczne, tzn. nie proliferują i nie wytwarzają cytokin. IFN typu I wykazuje silną aktywność przeciw wirusowi grypy; indukuje transkrypcję kilku genów stymulowanych interferonem, co z kolei ogranicza replikację wirusa.
Wirus grypy opracował jednak kilka mechanizmów pozwalających uniknąć odpowiedzi IFN… Infekcje wirusowe, takie jak te powodowane przez wirusa grypy, mogą również powodować deregulację wrodzonego układu odpornościowego z nadmiernym uwalnianiem cytokin i potencjalnymi szkodliwymi konsekwencjami.
Nieprawidłowa odpowiedź immunologiczna na wirusa grypy może prowadzić do uszkodzenia śródbłonka… deregulacji krzepnięcia, a w konsekwencji do zmiany przepuszczalności mikronaczyniowej, obrzęku tkanek i wstrząsu”.
Pamiętaj, aby w przypadku sepsy poprosić o ten ratujący życie protokół leczenia
Jeśli Ty lub ktoś bliski zachoruje na sepsę, niezależnie od tego, czy jest to spowodowane grypą, czy inną infekcją, pamiętaj, że protokół dożylnego podania witaminy C z hydrokortyzonem i tiaminą (witaminą B1) może uratować życie, więc zachęć swojego lekarza, aby z niego skorzystał. Możliwe, że Twój lekarz nawet nie zdaje sobie sprawy z jego istnienia.
Ten protokół leczenia posocznicy został opracowany przez dr. Paula Marika, lekarza specjalnej opieki w Sentara Norfolk General Hospital we Wschodniej Wirginii, a jego zastosowanie kliniczne udowodniło, że jest niezwykle skuteczny w leczeniu posocznicy, zmniejszając śmiertelność prawie pięciokrotnie.
Retrospektywne badanie kliniczne dr. Marika przed i po wykazało, że dożylne podawanie pacjentom witaminy C z hydrokortyzonem i witaminą B1 przez dwa dni zmniejszyło śmiertelność z 40% do 8,5%. Spośród 50 leczonych pacjentów tylko czterech zmarło, a wszyscy zmarli z powodu choroby podstawowej, a nie sepsy.
W protokole podawano 200 mg tiaminy co 12 godzin, 1500 mg kwasu askorbinowego co 6 godzin i 50 mg hydrokortyzonu co 6 godzin. Co ważne, leczenie nie wywołuje działań niepożądanych, jest niedrogie, łatwo dostępne i proste do zastosowania, więc próbując go nie masz nic do stracenia.
Sentara Norfolk General Hospital, w którym pracuje dr Marik, uczynił protokół standardem leczenia sepsy, a inne szpitale również zaczynają go stosować. Niestety wielu lekarzy wciąż nie chce stosować tego protokołu, czekając na zakończenie dodatkowych badań klinicznych.
Według dr. Marika, witamina C i kortykosteroidy działają synergicznie, co częściowo wyjaśnia, dlaczego jego protokół jest tak skuteczny. Mimo to wykazano, że dożylne podawanie wyłącznie wysokiej dawki witaminy C poprawia przeżycie u pacjentów z posocznicą i ostrą niewydolnością oddechową, zmniejszając śmiertelność z 46% do 30%.
Zmniejszyło to także liczbę dni potrzebnych do pozostania w szpitalu. Średnio, osoby, które otrzymały witaminę C, do 28 dnia spędzili trzy dni mniej na oddziale intensywnej terapii niż pacjenci z grupy placebo (7 dni w porównaniu do 10). Do 60. dnia, grupa leczona spędziła łącznie siedem dni mniej w szpitalu ogółem – 15 dni w porównaniu z 22 dniami.
Chociaż nie ma żadnych prób dodatkowego stosowania hiperbarycznej terapii tlenowej, mam silne podejrzenie, że byłaby to potężna synergia, która mogłaby zbliżyć wskaźnik śmiertelności do zera. Niestety, to leczenie nie jest dostępne w wielu szpitalach, a nawet gdyby tak było, nie jest zatwierdzone do tego wskazania.
Materiały edukacyjne dla Twojego lekarza
Protokół leczenia posocznicy dr. Marika może uratować życie, więc rozsądnie byłoby porozmawiać o tym z lekarzem za każdym razem, gdy jesteś hospitalizowany. Pamiętaj, że posocznica jest często wynikiem wtórnej infekcji podczas pobytu w szpitalu, dlatego dobrze jest się przygotować.
W ten sposób, jeśli rozwiniesz sepsę podczas pobytu w szpitalu, Twój zespół medyczny będzie znał Twoje życzenia i będzie mógł działać szybko. Według dr. Marika, najlepsze wyniki uzyskuje się, gdy mikstura zostanie podana w ciągu pierwszych sześciu godzin od pojawienia się objawów. Im dłużej zwlekasz z leczeniem, tym mniejsze jest prawdopodobieństwo, że się powiedzie.
Jeśli Twój lekarz odmówi zapoznania się z protokołem, przekonaj go do przeglądu badań cytowanych poniżej. Po prostu sprawdź referencje od 27 do 36 i zrób kopie, aby zabrać je do swojego lekarza. Możesz też przejść bezpośrednio do PubMed i wpisać w wyszukiwarce hasła „witamina C” i „sepsa”, a otrzymasz listę dostępnych badań.
Chociaż istnieją pewne sytuacje, w których szpital może odmówić takiego leczenia, jeśli jesteś osobą dorosłą, zwykle masz prawo nalegać na to jak chcesz być leczony. Niedługo będę rozmawiać z dr. Marikiem i mam nadzieję współpracować z nim nad opracowaniem procesu, który ułatwi pacjentom wdrożenie tej strategii w miejscowym szpitalu.
Przeciwwskazania do dożylnego podania witaminy C
Jedynym przeciwwskazaniem jest niedobór dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej (G6PD) (zaburzenie genetyczne). G6PD jest wymagana przez organizm do produkcji NADPH, który jest „kuzynem” NAD+ i jest niezbędny do przeniesienia potencjału redukcyjnego w celu utrzymania funkcjonalności przeciwutleniaczy, takich jak glutation i witamina C.
Ponieważ Twoje czerwone krwinki nie zawierają mitochondriów, jedynym sposobem, w jaki można im zapewnić zredukowany glutation, jest NADPH, a ponieważ G6PD go eliminuje, powoduje to pękanie czerwonych krwinek z powodu niemożności kompensacji stresu oksydacyjnego.
Na szczęście niedobór G6PC jest stosunkowo rzadki i można go zdiagnozować na podstawie testów. Mieszkańcy Morza Śródziemnego i Afryki są bardziej narażeni na niedobór G6PC. Szacuje się, że niedobór G6PD dotyka 400 milionów osób na całym świecie, a w Stanach Zjednoczonych ma go 1 na 10 afroamerykańskich mężczyzn.