Jakie korzyści przynosi spożywanie dzikiego łososia alaskańskiego?

Zalety dzikiego łososia alaskańskiego
Nazwa naukowa: Salmoniformes

Słowo „łosoś” odnosi się do ryb Salmoniformes, które żyją w oceanach północnego Atlantyku i Pacyfiku. Te stworzenia morskie są anadromiczne, co oznacza, że rodzą się w słodkiej wodzie, migrują do oceanu, a następnie wracają do słodkiej wody, aby się rozmnażać. Różnią się wyglądem w zależności od gatunku; niektóre są srebrzysto-niebieskie, a inne mają czarne plamki na ciele.

Naturalna dieta młodego łososia obejmuje owady, plankton i bezkręgowce, podczas gdy dorosłe osobniki zazwyczaj żywią się kałamarnicami, węgorzami, innymi rybami i krewetkami. Jednak łosoś sockeye wyróżnia się z tej grupy, ponieważ jego dieta składa się prawie wyłącznie z planktonu.

Istnieje wiele gatunków łososia, ale jeśli chodzi o profil odżywczy, wyróżnia się tylko jedna odmiana: dziki łosoś alaskański. W porównaniu do ryb hodowlanych ten rodzaj dzikiego łososia stanowi doskonały wybór owoców morza.

5 rodzajów łososia alaskańskiego

Według Alaska Department of Fish and Game, w ich wodach żyje pięć rodzajów łososi: sockeye, chum, coho (srebrny), chinook (królewski) i różowy.

Wszystkie rodzaje zaczynają swoje życie jako zapłodnione jajo złożone w słodkiej wodzie, gdzie ostatecznie się wyklują. Na tym etapie życia nazywane są narybkiem; jest to okres, w którym łosoś ma duży woreczek żółtkowy przymocowany do swojego ciała. Worek ten zanika wraz ze wzrostem łososia, a jednocześnie ryby rozwijają usta i małe, owalne kształty wzdłuż każdej strony swojego ciała. Następnie ryby opuszczają schronienie żwirowego koryta i wypływają w poszukiwaniu jedzenia.

Każdy gatunek łososia pozostaje w słodkiej wodzie przez określony czas. Sockeye i srebrny łosoś pozostają w słodkiej wodzie przez rok lub dwa, podczas gdy łosoś różowy i chum migrują do morza wkrótce po tym jak się wylęgną. Narybek łososia chinook pozostaje w słodkiej wodzie przez co najmniej rok.

Gdy łososie wrócą z morza do słodkiej wody, aby złożyć jaja (proces zwany tarłem), ulegają znacznym zmianom fizycznym. Poniżej opisano jak rozróżnić poszczególne gatunki łososia:

• Łosoś sockeye — dziki łosoś sockeye z Alaski znany jest z ciemnoczerwonego koloru. Ich ogon nie ma istotnego zabarwienia, ale ich głowa zmienia kolor na jasnozielony. Samce łososia sockeye mają wyraźny grzbiet i duże, zakrzywione szczęki. Zarówno podczas tarła, jak i fazie oceanicznej można zobaczyć łososie sockeye z białymi ustami i białą linią dziąseł.
• Łosoś chum (keta) — można go odróżnić dzięki charakterystycznym pasmom cętek po każdej stronie ciała, które są albo ciemnofioletowe, matowo-żółte lub zielone. Zarówno podczas tarła, jak i fazie oceanicznej ryby te mają białe usta z białą linią dziąseł – co może sprawić, że będzie trudno je odróżnić od łososia sockeye. Wyraźną różnicą jest jednak biała końcówka na płetwie odbytu u łososia chum, głęboko rozwidlony ogon i duże źrenice.
• Łosoś coho (kiżucz) — w fazie tarła łosoś coho (zwany również srebrnym) ma głęboki czerwonawy lub bordowy kolor łusek na całym ciele, w tym na ogonie i głowie. Kiżucz w fazie rozrodu i fazie oceanicznej ma również małe czarne plamki biegnące wzdłuż grzbietu i górnej części ogona. Charakteryzują go również ciemnoszare lub czarniawe usta z białą linią dziąseł.
• Łosoś chinook (czawycza, łosoś królewski) — w fazie oceanicznej i tarła łosoś królewski ma czarne usta z czarną linią dziąseł. Zarówno płaty ogona, jak i grzbietu pokryte są czarnymi plamami. Różnica między łososiem królewskim a coho polega na tym, że plamy na ogonie pierwszego z nich pokrywają oba płaty, podczas gdy plamy u coho znajdują się tylko na górnym płatku ogona.
• Łosoś różowy (gorbusza) — jest najmniejszy z pięciu gatunków. Łososie różowe są identyfikowane przez duże, owalne plamy na plecach i na obu płatach ogona. Podczas tarła samce mają również bardzo wyraźny garb. Mają białe usta z czarną linią dziąseł.

Korzyści płynące ze spożywania dzikiego łososia alaskańskiego

Dziki łosoś alaskański zawiera wiele cennych składników odżywczych. Według badań, spożywanie tłustych ryb raz lub dwa razy w tygodniu, takich jak dziki łosoś alaskański, może nie tylko wydłużyć długość życia o ponad dwa lata, ale także zmniejszyć ryzyko śmierci z powodu chorób układu krążenia o 35 procent.

Wynika to z faktu, że łosoś alaskański jest bogatym źródłem witamin i minerałów, a także chudego białka i kwasów tłuszczowych omega-3. Dodanie łososia do diety może zmniejszyć ryzyko wystąpienia następujących chorób:

Już 3 uncje (ok. 85 gramów) dzikiego łososia alaskańskiego zapewniają 20 procent lub więcej zalecanego dziennego spożycia witamin B6 i B12, a także niacyny, które są niezbędne do metabolizowania białka, węglowodanów i tłuszczów. Witaminy te są potrzebne do syntezy hormonów i neuroprzekaźników, wspomagają funkcje układu nerwowego i pomagają regulować poziom innych składników odżywczych w organizmie.

Dziki łosoś alaskański zapewnia również dobre ilości selenu, magnezu i fosforu. Zarówno fosfor, jak i magnez są niezbędne dla zdrowia kości, a selen pomaga hamować uszkodzenia spowodowane wolnymi rodnikami i zapewnia zdrowie DNA i tkanek.

Uważa się, że kwasy tłuszczowe omega-3 pochodzące z dzikiego łososia alaskańskiego są związane z niższym ryzykiem wysokiego ciśnienia krwi, wysokiego poziomu cholesterolu we krwi, arytmii serca i chorób układu krążenia.

Pamiętaj jednak, że aby czerpać te korzyści, musisz jeść prawdziwego dzikiego łososia alaskańskiego, a nie gorszej jakości łososia hodowlanego.

Łosoś hodowlany kontra dziki łosoś alaskański: jaka jest różnica?

W Stanach Zjednoczonych łosoś jest trzecim najczęściej spożywanym owocem morza w ciągu ostatniej dekady – wyprzedzają go jedynie tuńczyk w puszce i krewetki. Jednak niepokojący jest fakt, że większość łososia sprzedawanego w USA pochodzi z hodowli – zamiast dawać korzyści zdrowotne, spożywanie takiego łososia może mieć poważne negatywne konsekwencje dla zdrowia.

Istnieją trzy szczególne powody, dla których łosoś hodowlany, w porównaniu z dzikim łososiem nie jest zalecany:

Jak odróżnić dzikiego łososia alaskańskiego od łososia hodowlanego?

Najlepszy sposób odróżnienia tych dwóch rodzajów ryb jest prosty: użyj oczu i obserwuj mięso. Dziki łosoś sockeye ma jasnoczerwony miąższ, dzięki zawartości astaksantyny, którą otrzymują z naturalnej diety. Tymczasem łosoś hodowlany jest zwykle bladoróżowy.

Ponadto ślady tłuszczu u łososia dzikiego są znacznie cieńsze niż u łososia hodowlanego. Dziki łosoś jest w rzeczywistości bardzo chudy, więc jeśli widzisz łososia, który jest bladoróżowy z szerokimi śladami tłuszczu, to prawdopodobnie jest to ryba hodowlana.

Gdzie kupić dzikiego łososia alaskańskiego?

Możesz kupić łososia w prawie każdym supermarkecie, ale uważaj – nie każdy jest prawdziwą okazją. Łosoś jest często źle oznakowany i według badań, od 70 do 80 procent ryb oznaczonych jako „dzikie” jest faktycznie hodowanych. Nawet restauracje podążają za modą i w menu nazywają łososia „dzikim”, nawet jeśli pochodzi on z hodowli ryb.

Wykazało to badanie przeprowadzone przez grupę Oceana. Naukowcy pobrali 82 próbki łososia oznaczonego jako „dziki” z restauracji i sklepów spożywczych w Nowym Jorku, Chicago, Wirginii i Waszyngtonie. Odkryli, że 43 procent łososia było błędnie oznakowane, a 69 procent rzekomo „dzikiego” łososia było hodowanym łososiem atlantyckim.

Więc jeśli chcesz kupić dzikiego łososia, nie idź bezpośrednio do dużych supermarketów i restauracji. Zamiast tego sprawdź lokalne sklepy ze zdrową żywnością lub znajdź wiarygodnego dostawcę online.

Jednym z przykładów jest firma Vital Choice Wild Seafood and Organics, która oferuje imponującą różnorodność wysokiej jakości produktów z łososia, które mają wysoką zawartość kwasów tłuszczowych omega-3 i niską zawartość zanieczyszczeń. Oferują także konserwowanego łososia alaskańskiego, który jest tańszą alternatywą dla filetów z łososia.

Ponadto raporty konsumenckie zalecają poszukiwanie łososia i innych owoców morza, które są certyfikowane przez Marine Stewardship Council. Certyfikat MSC gwarantuje, że każdy element procesu produkcyjnego – od zbioru surowców po pakowanie produktu – jest kontrolowany przez MSC i niezależnie kontrolowany w celu potwierdzenia, że spełnia normy zrównoważonego rozwoju.

Dwa oznaczenia, na które powinieneś zwrócić uwagę, to „łosoś alaskański” i „łosoś sockeye”. Łosoś sockeye nie może być hodowany, więc każda ryba sprzedawana pod tą nazwą musiała być dzika. Kolejny dobry zakup to łosoś w puszce z etykietą „Łosoś alaskański”.

Fakty dotyczące wartości odżywczych dzikiego łososia alaskańskiego

Zaufani dostawcy zapewniają dobrą jakość i zrównoważony rozwój swoich produktów. Z pewnością skorzystasz z wielu zalet dzikiego łososia dzięki jego wielu składnikom odżywczym. Poniżej podano właściwości odżywcze dzikiego łososia alaskańskiego:

Możesz użyć dzikiego łososia alaskańskiego w wielu przepisach

Liczba przepisów wykorzystująca dzikiego łososia jest nieograniczona. W rzeczywistości jest to jedno z najbardziej wszechstronnych źródeł białka, które można zastosować, ponieważ można go smażyć, piec, grillować, gotować, wędzić lub dodawać do burgerów, sałatek czy gulaszu. Jest również wystarczająco aromatyczny, aby nie wymagać wielu ziół. W rzeczywistości niektórzy ludzie używają tylko soli i pieprzu do przyprawienia łososia przed gotowaniem, aby mogli cieszyć się jego delikatnym smakiem.