Według dr. Mercoli
Witamina C, znana również jako kwas askorbinowy (AA), nie jest syntetyzowana przez ludzi. Według badania opublikowanego w 2010 roku, witamina C przynosi wiele korzyści – od wzmocnienia układu odpornościowego, zmniejszenia pogorszenia funkcji poznawczych, poprawy funkcji układu sercowo-naczyniowego i zmniejszenia stresu oksydacyjnego po mineralizację kości, zmniejszenie częstości zaćmy, po działanie jako prooksydant, który może być toksyczny dla komórek rakowych.
Jednak określenie optymalnej dawki witaminy C w celu osiągnięcia jak największych korzyści było procesem powolnym. Utrudniał to brak prawidłowych danych i błędne metodologie, które doprowadziły do błędnych wniosków, a nawet konflikty i polityka.
W powyższym filmie, dr James DiNicolantonio, badacz chorób układu krążenia i doktor farmacji wyjaśnił, w jaki sposób można ustalić optymalną dawkę witaminy C. Ujawnił, jak oryginalne obliczenia skutkowały niższymi i nieodpowiednimi dawkami.
Drugie spojrzenie na oryginalne badania nad witaminą C
Większość ludzi wie, że witamina C została pierwotnie zidentyfikowana jako lekarstwo na szkorbut – chorobę charakteryzującą się zasinieniem i krwawieniem, która zabiła więcej marynarzy w XVI, XVII i XVIII wieku niż wszystkie inne przyczyny, takie jak bitwy, burze i inne choroby razem wzięte. Witamina C jest powiązana z jej pierwszą ważną korzyścią, na co wskazuje jej nazwa: „kwas a-scorbowy” oznacza „przeciwszkorbutowy”, co odnosi się do szkorbutu.
Linus Pauling, amerykański chemik, biochemik i inżynier, który otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie chemii w 1954 roku, był wczesnym zwolennikiem wykorzystania zalet witaminy C w leczeniu wielu chorób, w tym chorób układu krążenia, raka, grypy, infekcji i zwyrodnień związanych z wiekiem.
Pauling stwierdził również, że stres środowiskowy i inne czynniki, takie jak choroby molekularne i indywidualność biochemiczna, mogą zwiększyć zapotrzebowanie człowieka na witaminę C i inne składniki odżywcze znacznie powyżej zalecanego dziennego spożycia (RDA). Niestety, badania i odkrycia Paulinga były w dużej mierze ignorowane, kwestionowane, a nawet wyśmiewane przez zwolenników głównego nurtu medycyny przez wiele lat.
Na przykład, w badaniu przeprowadzonym w 1976 roku przez Paulinga i szkockiego chirurga dr. Ewana Camerona, obejmującego 100 pacjentów z terminalną chorobą nowotworową, u pacjentów leczonych witaminą C stwierdzono poprawę jakości życia i czterokrotny wzrost ich średniego czasu przeżycia.
Kolejne randomizowane badania kliniczne z podwójnie ślepą próbą przeprowadzone w Mayo Clinic i opublikowane w dwóch artykułach w The New England Journal of Medicine nie wykazały żadnych pozytywnych efektów, dyskredytując próby Paulinga i Camerona, które nie zostały tak dobrze zaprojektowane. Według National Cancer Institute:
„Dlaczego badania Paulinga i Mayo przyniosły różne wyniki? Istnieją co najmniej dwie zasadnicze różnice. Po pierwsze, w badaniach kliniki Mayo nagle przerwano podawanie askorbinianu, przechodząc na tradycyjną chemioterapię, gdy u pacjenta wystąpiły objawy progresji nowotworu.
Tak więc ogólna mediana czasu leczenia witaminą C w badaniach Mayo Clinic wyniosła zaledwie 2,5 miesiąca, podczas gdy badania Paulinga i Camerona obejmowały pacjentów przez cały okres badania – nawet przez 12 lat.
Po drugie, w badaniach klinicznych Mayo pacjentom podawano 10 g askorbinianu tylko doustnie, podczas gdy w swoich badanich Cameron i Pauling podawali witaminę C zarówno doustnie, jak i dożylnie. Ta różnica w dwóch drogach dawkowania okazała się bardzo istotna”.
Doustne i dożylne leczenie witaminą C znacznie się różni
Badania przeprowadzone przez dr. Marka Levine'a i współpracowników, cytowane w filmie DiNicolantonio, wykazały wyraźną różnicę w poziomach nasycenia między podaną doustnie i dożylnie witaminą C, co prawdopodobnie tłumaczy różne wyniki badań. Według National Cancer Institute:
„Doustne dawki witaminy C stosowane w badaniach Mayo Clinic spowodowałyby maksymalne stężenie w osoczu mniejsze niż 200 μM [mikromolary]. Natomiast ta sama dawka podana dożylnie, stosowana w badaniach Paulinga, spowodowałaby maksymalne stężenie w osoczu wynoszące prawie 6 mM, czyli ponad 25 razy wyższe.
Po podaniu doustnym stężenie witaminy C w ludzkim osoczu jest ściśle kontrolowane przez wiele mechanizmów działających razem: wchłanianie jelitowe, akumulację w tkankach, wchłanianie zwrotne i wydalanie przez nerki, a potencjalnie nawet stopień wykorzystania”.
Podawanie dożylne witaminy C omija te ścisłe kontrole, dzięki czemu można osiągnąć znacznie wyższe stężenia witaminy C w osoczu.
„Biorąc pod uwagę fakt, że w badaniach Mayo Clinic pacjenci z rakiem byli leczeni witaminą C tylko doustnie, badania nie podważają skuteczności wysokich dawek witaminy C w leczeniu raka”.
Praktycznie wszystkie duże dawki witaminy C, stosowane zarówno w monoterapii, jak i w połączeniu z lekami przeciwnowotworowymi, poprawiają jakość życia, minimalizują ból i chronią normalne tkanki.
Nasycenie witaminą C zostało źle zrozumiane
Według DiNicolantonio optymalne poziomy witaminy C były od dawna źle rozumiane. Jeśli dawka witaminy C nie spowodowała znacznego wzrostu poziomu we krwi, naukowcy twierdzili, że nastąpiło nasycenie, a wyższe dawki były zbędne.
Problem polegał na tym, że naukowcy nie zdawali sobie sprawy, że widoczna „nadmiarowość” wynikała z faktu, że część witaminy C została wydalona tak samo, jak wydalana jest sól i woda. Nie oznaczało to, że więcej witaminy C nie zostanie wchłonięte.
Co więcej, według Medical News Today, niektórzy naukowcy używali białych krwinek, aby ustalić, ile witaminy C zostało wchłonięte, mimo że białe krwinki mogą rejestrować wysoki poziom składników odżywczych, gdy zapasy w innych częściach ciała są niskie.
Z powodu błędnych dawek spowodowanych błędnie odczytanymi poziomami nasycenia DiNicolantonio zgadza się z Levine i współpracownikami, że zalecana dzienna dawka witaminy C powinna być znacznie wyższa. RDA dla dorosłych wynosi obecnie 90 miligramów (mg) dziennie dla mężczyzn i 75 mg dla nieleczących się kobiet.
W artykule opublikowanym w Proceedings of the National Academy of Sciences, Levine i jego grupa komentują wyniki badania dotyczącego witaminy C:
„Stroma część krzywej wystąpiła między poziomami 30- i 100 mg, obecne RDA [kiedy napisano artykuł] wynosi 60 mg dziennie i znajduje się w dolnej jednej trzeciej krzywej; pierwsza dawka poza sigmoidalną częścią krzywej wynosi 200 mg na dobę, a całkowite wysycenie osocza występowało przy 1000 mg na dobę…
Biodostępność była całkowita dla 200 mg witaminy C w pojedynczej dawce. Witamina C nie była wydalana z moczem u 6-7 badanych ochotników aż do dawki wynoszącej 100 mg. Przy pojedynczych dawkach 500 mg i wyższych, biodostępność spadła, a wchłonięta ilość została wydalona… W oparciu o te dane… obecna wartość RDA wynosząca 60 mg na dobę powinna zostać zwiększona do 200 mg na dobę”.
Zapotrzebowanie na witaminę C może wynosić nawet 2,5 grama dziennie
Nawiązując do innych badań nad witaminą C w swoim filmie, DiNicolantonio powiedział, że wierzy, że optymalna dawka może być znacznie wyższa niż 200 mg dziennie. Badania pokazują, że istnieje ogromna różnica między ilością spożywanej witaminy C a jej poziomem we krwi, a podzielone dawki są kluczowe dla osiągnięcia optymalnych poziomów.
Na przykład, aby osiągnąć 80 μM witaminy C, należy przyjąć 1,250 mg dwa razy dziennie – powiedział dr DiNicolantonio. Natomiast, aby osiągnąć 250 μM witaminy C, należy przyjąć 5 gramów dziennie. Zauważył, że nawet 2,5 g witaminy C dziennie nie powoduje pełnego nasycenia witaminą C.
Badania, które przytacza DiNicolantonio w filmie, potwierdzają jego stanowisko, że należy zwiększyć RDA witaminy C, aby osiągnąć więcej korzyści. W artykule opublikowanym w The Journal of Alternative and Complementary Medicine stwierdzono:
„Liczne badania wykazały, że spożycie witaminy C wyższe niż RDA wzmacnia układ odpornościowy i zmniejsza ryzyko uszkodzenia DNA. Spożycie dawki witaminy C większej niż 400 mg/dzień może poprawić ochronę przed stresem oksydacyjnym, niektórymi nowotworami oraz chorobami zwyrodnieniowymi i przewlekłymi”.
W jednym z badań cytowanym w artykule dotyczącym suplementacji witaminy C w dużych dawkach zaobserwowano poprawę płodności u mężczyzn:
„Ostatnie badanie wykazało, że suplementacja witaminy C (1000 mg dwa razy dziennie, przez maksymalnie 2 miesiące) u niepłodnych mężczyzn może poprawić liczbę plemników, ich ruchliwość i morfologię, dzięki czemu może być stosowana jako dodatkowy suplement poprawiający jakość nasienia”.
Naukowcy napisali, że istnieje inny powód suplementacji witaminy C. Współczesne praktyki rolnicze, które są tak bardzo zależne od GMO, pestycydów, herbicydów i intensywnego przetwarzania żywności – wszystkie wyczerpują składniki odżywcze i zwiększają zapotrzebowanie wielu osób na witaminę C. Według artykułu:
„…Nowoczesne rolnictwo prowadzi do obniżenia jakości żywności, powodując znaczną utratę mikroelementów i nie pozwalając na wystarczające spożycie witaminy C poprzez konsumpcję żywności”.
Witamina C oferuje wiele korzyści
Witamina C oferuje wiele imponujących korzyści dla układu odpornościowego i innych ważnych układów w organizmie. Dlatego tak ważne jest uzyskanie właściwej ilości tej witaminy; nieoptymalne poziomy witaminy C prawdopodobnie nie przyniosą wielu dostępnych korzyści.
Według Journal of Alternative and Complementary Medicine, witamina C wzmacnia układ odpornościowy poprzez stymulowanie funkcji leukocytów, działa przeciwdrobnoustrojowo i wspiera komórki NK oraz proliferację limfocytów. Według magazynu, wysoki poziom witaminy C chroni również:
„…przed uszkodzeniem naczyń krwionośnych i bardzo znacząco zmniejsza śmiertelność osób starszych. Rzeczywiście, Fletcher i in. zmierzyli, że mężczyźni (średni wiek 80 lat) przyjmujący 100 mg witaminy C dziennie mieli prawie o połowę mniejsze ryzyko śmierci z jakiejkolwiek przyczyny niż mężczyźni w tym samym wieku spożywający 50 mg/dzień.
Ponadto mężczyźni z niskim stężeniem askorbinianu w surowicy mogą mieć zwiększone ryzyko śmierci. Wiele dowodów pokazuje, że suplementacja witaminy C w diecie (od 1 do 10 g/dzień lub więcej…) może zwiększyć odporność i poprawić powrót do zdrowia po chorobach zakaźnych, zwyrodnieniowych i niektórych rodzajach raka…
Stwierdzono, że duże dawki witaminy C zmniejszają ryzyko chorób sercowo-naczyniowych, wydłużają życie pacjentów z rakiem i… ogólnie wydłużają życie. Ponadto codzienna suplementacja 1000 mg kwasu askorbinowego powoduje znaczny spadek poziomu ołowiu we krwi”.
Witamina C pomaga w walce z nowotworami
Istnieją silne dowody naukowe, że wysokie dawki witaminy C są skutecznym narzędziem przeciwko niektórym nowotworom. Według filmu dr. DiNicolantonio, przyjmownie liposomalnej witaminy C może wytwarzać poziomy tego związku we krwi, które zabijają 50% komórek chłoniaka in vitro – bardzo ważne odkrycie.
Korzyści witaminy C mogą być lekceważone
Biorąc pod uwagę korzyści wynikające ze wzmocnienia odporności i walki z nowotworami, poprawę funkcji układu sercowo-naczyniowego, zmniejszenie stresu oksydacyjnego, mineralizację kości i zmniejszenie pogorszenia funkcji poznawczych, powstaje pytanie, dlaczego witamina C nie jest podstawowym lekiem głównego nurtu.
Odpowiedź jest prosta – ponieważ witaminy C nie można „opatentować”, producenci leków nie widzą zysków z kontynuowania leczenia lub przeprowadzania badań klinicznych z jej udziałem. Oznacza to, że lekarze są częściej informowani o drogich i prawdopodobnie mniej skutecznych metodach leczenia niż o tańszej i łatwo dostępnej witaminie C.
Tak jak opinia publiczna często nie wie o korzyściach wynikających ze stosowania witaminy C, tak optymalne dawki witaminy C często nie są znane ludziom, co podkreśla dr DiNicolantonio w swoim doskonałym filmie. Oczywiście RDA dla witaminy C powinno zostać zwiększone.