Według dr. Mercoli
Organizm działa najlepiej, gdy jest w równowadze; biologicznym określeniem tego jest homeostaza. Zasadniczo oznacza to, że choć mała dawka jednej substancji może być dobra, stosowanie wielu substancji o podobnym działaniu może być niekorzystne.
Organizm optymalizuje funkcjonowanie, gdy jest pod wpływem stresu. Na przykład, mięśnie rosną i wzmacniają się pod wpływem wysiłku. Układ odpornościowy wytwarza przeciwciała, gdy jest wystawiony na działanie patogenów. Osobisty wzrost i rozwój następuje tylko wtedy, gdy przekroczy się strefę komfortu.
Jednak zbyt duży stres powoduje, że organizm może zostać nim przytłoczony i uszkodzony. Jednym z przykładów jest ekspozycja na zbyt wiele wolnych rodników. Prowadzi to do stresu oksydacyjnego, który jest zaburzeniem równowagi między wolnymi rodnikami i przeciwutleniaczami. Reaktywne formy tlenu (ROS) to wolne rodniki, które są produktami ubocznymi metabolizmu i odgrywają ważną rolę w sygnalizacji komórkowej.
Organizm stale wytwarza ROS. Jeśli nie ma wystarczającej ilości przeciwutleniaczy, aby utrzymać ich liczbę w nieszkodliwym zakresie, może to spowodować stres oksydacyjny. Może to prowadzić do wielu chorób, takich jak choroby neurodegeneracyjne, mutacje genów, nowotwory, choroby serca i choroby zapalne.
Organizm wykorzystuje dwa rodzaje przeciwutleniaczy
Na poziomie molekularnym wolne rodniki mają niesparowany elektron. To sprawia, że są bardzo niestabilne i niszczą struktury komórkowe. Uszkodzenie następuje, gdy wolne rodniki zabierają elektron z innej cząsteczki. Ten proces nazywa się utlenianiem. Widoczne oznaki utleniania można zaobserwować na przykład po przekrojeniu jabłka i pozostawieniu go na blacie. Miąższ zaczyna brązowieć w ciągu kilku godzin.
W niewielkich ilościach wolne rodniki pomagają zwalczać infekcje, hamują starzenie i rozpoczynają gojenie ran. Ale w większych ilościach są szkodliwe. Organizm ma wbudowany mechanizm, który pomaga zwalczać uszkodzenia spowodowane przez ROS za pomocą przeciwutleniaczy. Cząsteczki te oddają elektron i pozostają stabilne, zmniejszając w ten sposób uszkodzenia spowodowane przez wolne rodniki.
W obronie organizmu udział biorą różne rodzaje przeciwutleniaczy. W jednej grupie są egzogenne przeciwutleniacze: to cząsteczki, które powstają w żywności i mogą zostać z niej wchłonięte. Do przykładów należą: witamina C, astaksantyna, flawonoidy i polifenole.
Utrzymanie równowagi między szkodliwym ROS a przeciwutleniaczami może również pomóc w zwalczaniu chorób zakaźnych, takich jak grypa i COVID-19.
Organizm człowieka może również tworzyć endogenne przeciwutleniacze, w tym dysmutazę ponadtlenkową, peroksydazy glutationowe, glutation i katalazę. Chociaż uzyskanie wystarczającej ilości zewnętrznych przeciwutleniaczy z pożywienia jest ważne, to endogenne przeciwutleniacze, takie jak dysmutaza ponadtlenkowa (SOD), są pierwszą linią obrony przed ROS.
Glutation odgrywa kluczową rolę w utrzymaniu dobrego stanu zdrowia i kondycji. Jest to wewnątrzkomórkowy przeciwutleniacz, który może poprawić aktywność innych przeciwutleniaczy, takich jak witamina C, witamina E, CoQ10 i kwas alfa-liponowy. Ponieważ glutation jest słabo wchłaniany z pożywienia, korzystne może być podniesienie jego poziomu za pomocą prekursora N-acetylo-L-cysteiny (NAC).
Innym silnym przeciwutleniaczem wytwarzanym w organizmie jest SOD, który odgrywa rolę w różnych fizjologicznych i patologicznych stanach, takich jak nowotwory, reumatoidalne zapalenie stawów, cukrzyca i choroby zapalne. Podczas metabolizmu powstaje agresywny rodnik ponadtlenkowy. SOD rozkłada go na nadtlenek wodoru i tlen cząsteczkowy.
Nagromadzenie nadtlenku wodoru w komórkach jest szkodliwe. Katalaza, inny endogenny przeciwutleniacz, rozkłada nadtlenek wodoru na wodę i tlen.
Spożywanie jagód aronii zwalcza uszkodzenia oksydacyjne
SOD znajduje się w każdej komórce Twojego ciała, a także między komórkami. Kiedy wytwarzane są odpowiednie ilości tego enzymu, jesteś silnie chroniony przed zniszczeniami spowodowanymi stresem oksydacyjnym. Jednak poziom SOD spada wraz z wiekiem. W jednym przeglądzie naukowcy omówili jego znaczenie dla ogólnego zdrowia i dobrego samopoczucia, pisząc:
„Zasugerowano, że odpowiednia codzienna suplementacja SOD ochroni układ odpornościowy i znacznie zmniejszy ryzyko chorób, a ostatecznie spowolni proces starzenia”.
SOD jest metaloenzymem, co oznacza, że do działania potrzebuje jonu metalu. Do jonów związanych z SOD należą: cynk, żelazo, mangan i miedź. W ludzkich tkankach można znaleźć duże ilości pozakomórkowego SOD (SOD3). Kilka organów, w tym serce, ma zdolność do transkrypcji RNA SOD3 z DNA SOD, co podnosi poziom produkcji.
Zapobiegając utracie SOD, naukowcy mogą mieć potężny wpływ na zmniejszenie stresu oksydacyjnego, a tym samym zmniejszyć potencjalne ryzyko wielu chorób przewlekłych. Istnieją dwa sposoby na zwiększenie poziomu SOD:
- Spożywaj produkty bogate w SOD, aby podnieść poziom tego enzymu
- Spożywaj produkty zawierające prekursor SOD, aby pomóc organizmowi zwiększyć produkcję tego enzymu
Wprowadź aronię do diety. Owoc jest znany w wielu częściach świata ze względu na kwaśny smak. Występuje w dwóch kolorach – czerwonym i czarnym, a czerwone jagody są nieco słodsze niż czarne. Jest to wieloletni krzew liściasty pochodzący z Ameryki Północnej.
W badaniu przeprowadzonym przez Departament Rolnictwa USA (USDA) naukowcy odkryli, że aronia ma o 50% większą aktywność przeciwutleniającą niż inne, bardziej powszechne jagody. Oprócz wysokich poziomów egzogennych przeciwutleniaczy, związki zawarte w jagodach aronii mogą aktywować czynnik jądrowy 2 (NRF2) – kluczowy regulator działania przeciwutleniaczy – w celu zwiększenia produkcji SOD.
Suplementacja ekstraktu z jagód aronii znacznie zmniejszyła stres oksydacyjny u muszek owocowych, co wydłużyło żywotność muszek o 18%. Zmniejszyła również stres oksydacyjny i patogenezę zapalenia jelita grubego w modelu zwierzęcym.
Ekstrakt z jagód aronii modulował mitochondrialną aktywność przeciwutleniającą i regulował poziom enzymów przeciwutleniających, zapobiegając wyczerpaniu zredukowanego glutationu i peroksydazy glutationowej.
Co wpływa na produkcję endogennych przeciwutleniaczy?
W poszukiwaniu sposobów na podniesienie poziomu SOD, prawie 35 lat temu naukowcy wyizolowali ten enzym z krwi zwierząt gospodarskich i wstrzyknęli bezpośrednio do stawów osób z chorobą zwyrodnieniową stawów. Wyniki tego badania wykazały znaczną poprawę u pacjentów. Jednak wyniki innych badań okazały się rozczarowujące i nie opracowano na ich podstawie produktu do celów komercyjnych.
Gdy porównano dootrzewnowe i doustne podawanie SOD z naproksenem i deksametazonem w modelu zwierzęcym, wyniki wykazały, że doustne podanie SOD obniżyło lipoperoksydację. U zwierząt, które otrzymały leki, 20% osobników otrzymujących naproksen zmarło z powodu krwotoków w przewodzie pokarmowym, a 50% osobników otrzymujących deksametazon zmarło z powodu infekcji płucnych.
Pozostało pytanie, jak w naturalny sposób zwiększyć ilość i aktywność SOD w organizmie. Chociaż niektóre rośliny naturalnie go produkują, po spożyciu zostaje zniszczony przez trudne środowisko przewodu pokarmowego.
Wygląda na to, że spożywanie wyciągu z jagód aronii może faktycznie zwiększyć poziom SOD. W jednym badaniu naukowcy zaangażowali 47 uczestników; 22 było zdrowych, a 25 miało zespół metaboliczny. Uczestnikom z zespołem metabolicznym podawano 100 mg ekstraktu z aronii trzy razy dziennie przez dwa miesiące. W tej grupie zaobserwowano obniżenie ciśnienia krwi i poziomu cholesterolu, podczas gdy poziom SOD był znacznie podwyższony.
Naukowcy dowiedzieli się również, że suplementacja kurkuminy może zwiększyć poziom SOD, katalazy i peroksydazy glutationowej – wszystkie są ważnymi endogennymi przeciwutleniaczami. Ten sam efekt stwierdzono również u muszek owocowych.
Pamiętaj, że SOD musi mieć jony metali, aby prawidłowo funkcjonować. Jest to ważna kwestia, ponieważ niektóre osoby mogą przyjmować cynk w celu ochrony przed COVID-19, grypą i innymi chorobami zakaźnymi. W dyskusji na temat znaczenia równowagi cynk / miedź dr Chris Masterjohn napisał:
„Negatywny wpływ cynku na stan miedzi wykazano już przy dawce cynku wynoszącej 60 mg dziennie. To obniża aktywność dysmutazy ponadtlenkowej – enzymu ważnego dla obrony antyoksydacyjnej i funkcji immunologicznej, która zależy zarówno od cynku, jak i miedzi.
Maksymalna ilość cynku, jaką można spożyć, pozostając w dopuszczalnym zakresie stosunku cynku do miedzi oraz w górnej granicy dla miedzi, wynosi 150 mg cynku na dobę”.
Wodór molekularny: silny wybiórczy przeciwutleniacz
Wodór cząsteczkowy jest kolejnym ważnym przeciwutleniaczem. Jedną z jego wielu zalet jest zdolność do selektywnego zmniejszania nadmiernego stresu oksydacyjnego i stanów zapalnych.
Jak wspomniano wcześniej, należy pamiętać, że organizm wymaga równowagi we wszystkich procesach, w tym w stresie. Hamując nadmierny stres oksydacyjny i uszkodzenia, wodór molekularny pomaga utrzymać homeostazę. Oznacza to, że celem jest zneutralizowanie nadmiernej ilości wolnych rodników, ale nie wszystkich.
W moim wywiadzie z Tylerem W. LeBaronem – założycielem naukowej organizacji non-profit Molecular Hydrogen Institute – omawialiśmy selektywną eliminację wolnych rodników. Cały wywiad można zobaczyć pod linkiem „Molecular Hydrogen — Is it the Best Antioxidant You Can Take?”(język angielski). LeBaron skomentował:
„Czasami przeciwutleniacze mogą zaostrzyć stres oksydacyjny, ponieważ mogą wydłużyć cykle reakcji Fentona i redoks, co ostatecznie prowadzi do tego, że stają się silnymi prooksydantami. Jest to więc bardzo skomplikowane i musimy być bardzo ostrożni…
Jednym z powodów, dla których wiemy, że wodór może być tak bezpieczny, jest to, że po prostu nie ma on mocy redukcyjnej ani potencjału do neutralizacji lub reakcji z niektórymi z krytycznie ważnych utleniaczy sygnalizacyjnych, takich jak nadtlenek wodoru, tlen singletowy, rodniki ponadtlenkowe i tlenek azotu. Po prostu nie ma możliwości reagowania z nimi, nawet in vitro, więc jeśli po prostu połączymy oba, nie zajdzie żadna reakcja”.
Wodór cząsteczkowy reaguje z rodnikiem hydroksylowym, który jest najbardziej reaktywnym i utleniającym rodnikiem w organizmie. Zamienia go w nieszkodliwą wodę. Wodór molekularny jest niedrogi, bezpieczny, a jego potencjał jest ogromny. Użyj linku do artykułu powyżej, aby przeczytać więcej o jego zaletach.
Jak używać wodoru molekularnego w domu?
Wodór cząsteczkowy jest absorbowany w postaci gazowej. W wywiadzie LeBaron stwierdził, że najłatwiejszym sposobem na dostanie się wodoru do organizmu jest rozpuszczenie tabletek wodoru molekularnego w czystej wodzie i wypicie tak przygotowanego roztworu. Należy upewnić się, że stężenie jest wystarczająco wysokie, a częstotliwość nie jest ciągła.
Jak wyjaśnił LeBaron, gdy ekspozycja na wodór cząsteczkowy jest ciągła, jest mniej skuteczna. W tej chwili potrzebne są dalsze badania w celu ustalenia najlepszej częstotliwości.
Do tego czasu odpowiednie może być dostosowanie dawki do osobistych okoliczności. Na przykład, jeśli żyjesz w nie stresujących okolicznościach i nie ćwiczysz dużo, przyjmowanie wodoru raz dziennie może wystarczyć. Z drugiej strony, jeśli ćwiczysz energicznie, bardziej odpowiednie może być przyjmowanie go kilka razy dziennie.
Normalna dawka to jedna tabletka na 500 ml (16 uncji) wody. Należy wypić całą szklankę, gdy tylko tabletka się rozpuści i zanim chmura wodoru ulegnie rozproszeniu. Szybkość rozpuszczania tabletki zależy od temperatury wody. Najlepiej jest użyć wody o temperaturze pokojowej, aby w wodzie było więcej gazu, zanim tabletka całkowicie się rozpuści.
Ważne jest, aby używać zwykłej wody, a nie wody gazowanej, która zawiera dwutlenek węgla, który szybciej rozproszy gazowy wodór. Woda nabierze mlecznego wyglądu od rozpuszczonego wodoru. Należy wypić roztwór tak szybko, jak to możliwe, gdy wodór będzie zawieszony w wodzie.