Według dr. Mercoli
Większość ludzi zdaje sobie sprawę, że leki nie są idealnym rozwiązaniem ich problemów zdrowotnych, ale są pewne wyjątki od tej reguły.
Dr Thomas Cowan, lekarz rodzinny i członek zarządu Weston A. Price Foundation (WAPF) jest zdecydowanym zwolennikiem stosowania niskich dawek naltreksonu (LDN) w chorobach autoimmunologicznych.
Co to jest naltrekson?
Naltrekson jest antagonistą opiatów, pierwotnie opracowanym we wczesnych latach 60. XX wieku w leczeniu powszechnego w tamtym czasie uzależnienia od opioidów (np. heroiny). Blokuje działanie narkotyku, przyłączając się do receptorów opioidowych w organizmie.
„Naltrekson jest czystym antagonistą opiatów, co oznacza, że nie ma agonisty. Słowo agonista oznacza, że ma pozytywny wpływ. Nie ma działania agonistycznego. Nie działa przeciwbólowo. Nie wywołuje euforii. Nie wywołuje uczucia haju. Po prostu blokuje opiaty” – wyjaśnił dr Cowan.
W przypadku przedawkowania heroiny, dawka naltreksonu wynosząca od około 30 do 50 miligramów (mg) była i nadal jest stosowana w celu zapobiegania śmiertelnej depresji oddechowej spowodowanej przedawkowaniem tego narkotyku.
Jednak lek ten nie tylko blokuje egzogenne opiaty (narkotyki). Wielu narkomanów odmówiło przyjmowania naltreksonu, ponieważ czuli się okropnie, co doprowadziło do odkrycia endorfin.
Endorfiny to endogenne opiaty, co oznacza, że nie są dostarczane z zewnątrz. Są naturalnie produkowane przez organizm człowieka. Osoby przyjmujące naltrekson cierpiały na dysforię (przeciwieństwo euforii), ponieważ lek blokował również naturalne opioidy (endorfiny).
Zalety niskich dawek naltreksonu
Dr Bernard Bihari zaczął interesować się naltreksonem pod koniec lat 80., ponieważ wielu jego uzależnionych pacjentów miało również problemy immunologiczne. Wielu z nich chorowało na AIDS, czyli zespół nabytego niedoboru odporności.
Zauważył, że praktycznie jedynymi pacjentami umierającymi z powodu zakażenia wirusem HIV byli pacjenci używający opiatów. Zastanawiał się, czy endogenne opiaty mogą mieć coś wspólnego z funkcją immunologiczną, co od tamtego czasu wykazano w tysiącach badań.
„Zdecydował, że osoby z problemami immunologicznymi mogą mieć niedobory endorfin” – powiedział dr Cowan. „To skłoniło go do znalezienia sposobu na stymulowanie produkcji endorfin.
Odkrył, że zastosowanie bardzo małej dawki naltreksonu powoduje zablokowanie receptorów opioidowych na około godzinę, w następstwie czego organizm reaguje zwiększeniem syntezy opiatów.
Ostatecznie organizm otrzymuje sto lub tysiąc razy więcej endorfin i lepiej funkcjonujący układ odpornościowy”.
Zasadniczo, gdy używając bardzo NISKIEJ dawki naltreksonu, co najwyżej około jednej dziesiątej dawki, której używa się w przypadku uzależnienia od opioidów, naltrekson działa na zasadzie hormezy, polegającej na tym, że związek, który jest toksyczny w dużych dawkach wywołuje efekt odwrotny w małych dawkach.
„LDN to prawdopodobnie jedyny lek farmaceutyczny, którego rutynowo używam” – stwierdził dr Cowan. „Zaobserwowałem, że lek spowodował o wiele większą poprawę zdrowia pacjentów niż jakikolwiek inny lek, którego kiedykolwiek używałem.
Na przykład, jeśli spojrzeć na środki medycyny naturalnej: żeń-szeń stymuluje funkcje kory nadnerczy. W rzeczywistości nic nie robi; po prostu pobudza nadnercza do wytworzenia czegoś. Tak zazwyczaj działają naturalne leki. To cała filozofia homeopatii.
W podobny sposób działa LDN, chociaż tak naprawdę nie jest to „lek naturalny”. Stymuluje produkcję endorfin. W rzeczywistości sam nie robi niczego pozytywnego. To organizm pacjenta musi odpowiedzieć.
Organizm pacjenta musi odpowiedzieć. Jeśli organizm zareaguje i wytworzy więcej endorfin, tak jak w przypadku środków medycyny naturalnej, wtedy powstanie pozytywny efekt dzięki normalnej produkcji endorfin”.
Zalecenia dotyczące dawkowania LDN
Normalne dawkowanie LDN wynosi od 1,5 do 4,5 mg dziennie. Lek powinien być przyjmowany około godziny przed snem (nie rano). Jest kilka powodów dla czasu przyjmowania leku.
Po pierwsze, blokując endorfiny w środku nocy zapobiega zauważeniu pogorszenia samopoczucia. Po drugie, odpowiedź endorfin jest silniejsza w nocy. Jeśli chodzi o skutki uboczne, LDN ma godny pozazdroszczenia profil bezpieczeństwa. Najczęstszym skutkiem ubocznym są niezwykłe i czasami bardziej wyraziste sny.
Dr Cowan zazwyczaj rozpoczyna leczenie od 1,5 mg przez dwa tygodnie. Osoby wrażliwe, takie jak osoby mające problemy z tarczycą, mogą zaczynać już od 1 mg dziennie, jednak z reguły dawki niższe niż 1,5 mg dziennie są zwykle nieskuteczne w przypadku większości osób dorosłych.
Jeśli wystąpi pozytywny efekt, pacjent pozostanie na tej dawce. Jeśli nie ma efektu, dawkę należy zwiększyć się do 3 mg dziennie. Jeśli wystąpi negatywny efekt, dawkę należy zmniejszyć.
Jeśli uzyskamy pozytywny efekt przy 3 mg, dawkę należy utrzymać. Jeśli nadal nie ma efektu, należy zwiększyć dawkę do 4,5 mg, a jeśli efekt jest negatywny, należy zmniejszyć dawkę. Mimo to kluczem do odniesienia korzyści z LDN jest stosowanie niskich dawek. Przy braku korzystnego efektu, może być konieczne obniżenie dawki.
„Jeśli podałeś komuś 2,5 mg i to nie zadziałało, zmniejsz dawkę. Dałeś mu 1,5 mg i to nie zadziałało, podawaj lek co drugi dzień” - powiedział dr Cowan. „Ponieważ zasada jest taka, że to odbicie jest pozytywnym skutkiem, a nie lek. W przypadku zwykłych leków, jeśli lek nie działa należy zwiększyć dawkę, ale w tym przypadku jest odwrotnie”.
Opiaty są silnymi lekami immunosupresyjnymi
Słynne badanie o nazwie European Prostitute Study wykazało, że głównym czynnikiem ryzyka HIV i AIDS nie była ekspozycja seksualna ani dożylna, lecz opiaty.
Według dr Cowana podobny wzorzec można zaobserwować u pacjentów z rakiem. Gdy tylko zaczną przyjmować opiaty z powodu przewlekłego bólu, ich zdrowie szybko się pogarsza, ponieważ osłabia się ich układ odpornościowy.
According to Cowan, you see a similar pattern in cancer patients. As soon as they start taking opiates for chronic pain, their health rapidly declines as their immune system falters.
„Opiaty to leki silnie immunosupresyjne. „Mówiąc o opiatach, mam na myśli opiaty egzogenne; czyli opiaty pochodzące z zewnątrz. Bihari to zauważył. Zaobserwował, że ludzie, którzy zachorowali na AIDS, byli uzależnieni od opiatów. To nie był jedyny czynnik, ale tworzył pewien podzbiór”.
Ponieważ endorfiny są zasadniczo drugą stroną egzogennych opiatów, czyli opiatami endogennymi, przyjmując opiaty egzogenne zastępuje się dobre cząsteczki złymi.
...W późnych latach 90. miałem bardzo dobrego przyjaciela, u którego zdiagnozowano chłoniaka o bardzo złym rokowaniu. Znał Bihariego. Bihari przepisał mu 4,5 mg LDN i podał dożylnie witaminę C. Rak przeszedł w fazę remisji. Byłem z nimi na Hawajach jakieś trzy lata temu. Czyli około 15 lat od diagnozy. To była sytuacja, która przykuła moją uwagę”.
Dieta stosowana w leczeniu chorób autoimmunologicznych dr Cowana
Oprócz leków opiatowych, takich jak heroina i leki przeciwbólowe na receptę, źródłem egzogennych opiatów może być dieta. Wielu lekarzy medycyny naturalnej zaleca usunięcie z diety pszenicy i nabiału, ponieważ te produkty mają tendencję do wywoływania komplikacji u dużej liczby osób.
Wiele osób nie zdaje sobie sprawy, że część problemu wynika z faktu, że gluteomorfiny (z glutenu) i kazeomorfiny (z kazeiny) działają jako egzogenne opioidy.
„Zasadniczo, kiedy stosujesz tę dietę... pozbywasz się źródeł egzogennych opiatów. Tak naprawdę chodzi o pozbycie się egzogennych opiatów (tych, które hamują i powodują dysfunkcje układu odpornościowego), a następnie pobudzenie produkcji endogennych lub zdrowych endorfin” – powiedział dr Cowan.
Praktycznie każdy, kto cierpi na problem autoimmunologiczny, czy to stwardnienie rozsiane (SM), nieswoiste zapalenie jelit (IBD), czy chorobę Hashimoto (autoimmunologiczna choroba tarczycy), powinien spróbować diety bez glutenu i nabiału, aby pomóc zoptymalizować funkcję odpornościową. (Można używać masła ghee pochodzącego z mleka zwierząt karmionych trawą, ponieważ zawiera bardzo mało kazeiny).
Z doświadczenia dr Cowana, który przepisał LDN co najmniej 1000 pacjentom, dieta stosowana w leczeniu chorób autoimmunologicznych lub sam LDN zazwyczaj nie są tak skuteczne, jak ich połączenie. Oprócz unikania lub wyeliminowania z diety glutenu i nabiału, jego zalecenia żywieniowe są bardzo podobne do zaleceń stosowanych w diecie przeznaczonej dla pacjentów z zespołem psychologiczno-jelitowym (GAPS).
„Dieta autoimmunologiczna dr Cowana składa się z pokarmów pochodzenia zwierzęcego (o niskiej lub skromnej zawartości białka), nasion, różnorodności warzyw i sfermentowanej żywności, ale przez jakiś czas zupełnie eliminuje produkty zbożowe”.
Rozważ spożywanie szerszej gamy warzyw
Świeże warzywa, które są bogate w błonnik, pomagają leczyć jelita, odżywiając zdrowe mikroby. Niektóre bakterie wytwarzają z błonnika krótkołańcuchowe kwasy tłuszczowe, które są ważne dla zdrowia. Kluczem jest różnorodność. Większość Amerykanów każdego roku zjada może kilkanaście różnych rodzajów warzyw, podczas gdy nasi przodkowie jedli setki różnych odmian.
Po części problem polega na tym, że większość ludzi ma dostęp tylko do sezonowych warzyw sprzedawanych w sklepie spożywczym. Aby zmienić tę sytuację, dr Cowan uprawia własne warzywa. Ma duży ogród z około 60 różnymi odmianami warzyw, z których niektóre to rośliny wieloletnie, takie jak kapusta włoska (kapusta pastewna rosnąca na drzewach).
„To rodzaj ciemnozielonych, ciemnofioletowych warzyw. Żyją od około 12 do 15 lat i wytrzymują w temperaturze wynoszącej nawet około 10 stopni Fahrenheita (-12°C). Są w stanie przetrzymać mrozy.
Istnieje również boćwina wieloletnia, która jest genetycznym prekursorem buraków i boćwiny. Jest Ashitaba. Jest Gynura, czyli szpinak z Okinawy. To właśnie ten szpinak prawdopodobnie jest powodem, dla którego Okinawanie żyją tak długo. Zawiera substancję chemiczną o działaniu podobnym do metforminy. To produkt o właściwościach przeciwcukrzycowych o dużej zawartości składników odżywczych”.
Uważam, że każda osoba w pełni oddana zdrowiu, nieuchronnie i niezmiennie dojdzie do wniosku, że musi uprawiać własną żywność i zwracać uwagę na jakość gleby. Oprócz tego, że są trudne do kupienia, wieloletnie warzywa są łatwiejsze w uprawie i produkcji przez cały rok.
„Niedawno przeczytałem statystyki pochodzące z Food and Drug Administration (FDA): ludzie, którzy jedzą od trzech do czterech porcji różnych części roślin dziennie - mówimy o części korzeniowej, części liściowej oraz części kwiatowej lub owocowej; mają 40 procent mniej chorób przewlekłych niż ludzie, którzy tego nie robią. Wierzę, że to prawda.
Nie potrzebujemy warzyw dla kalorii, tłuszczu i białka. Taka jest rola innych pokarmów w diecie. Jemy je dla fitoskładników, błonnika do karmienia flory jelitowej, witamin, minerałów, związków znanych i nieznanych.
Dlatego zjedzenie dużej miski sałaty rzymskiej to rodzaj marnowania energii roślinnej. Sałatka powinna składać się z jak największej liczby różnorodnych i różnokolorowych warzyw. Taka jest rola warzyw w tradycyjnej diecie” – powiedział Cowan.
„Zachęcam wszystkich do uprawy własnych warzyw. Moja książka zawiera informacje o tym, kiedy warzywa są najbardziej pożywne.
Na przykład, cukinię należy zjeść w ciągu kilku godzin od jej zerwania, ponieważ zawarte w niej cukry i składniki odżywcze ulegają degradacji. Natomiast sałata powinna trochę poleżeć – przez około 12 godzin. W tym czasie wytwarza związki chemiczne w celu samoleczenia. Lepiej ją jeść po około 12 godzinach od zerwania”.
Więcej informacji
Z doświadczenia dr Cowana wynika, że LDN może być niezwykle cenną pomocą w leczeniu chorób autoimmunologicznych. Wielu osobom cierpiącym na choroby autoimmunologiczne, takie jak stwardnienie rozsiane, wrzodziejące zapalenie jelita grubego, choroba Leśniowskiego-Crohna, pęcherzyca lub choroba Gravesa-Basedowa, udało się znacznie poprawić stan zdrowia lub doprowadzić do remisji choroby poprzez włączenie LDN i wprowadzenie zmian w diecie w celu uniknięcia egzogennych opioidów występujących w pszenicy i nabiale, a także poprawić zdrowie jelit i stan odżywienia dzięki spożywaniu fermentowanych i świeżych warzyw.
Do dobrych zasobów, z których możesz dowiedzieć się więcej o LDN I znaleźć lekarzy stosujących ten rodzaj leczenia, należą strony: LowDoseNaltrexone.org oraz LDNScience.org. Książka Lindy Elsegood pt. „The LDN Book: How a Little-Known Generic Drug Low Dose Naltrexone Could Revolutionize Treatment for Autoimmune Diseases, Cancer, Autism, Depression, and More” to kolejne świetne źródło informacji.
Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o uprawie i jedzeniu warzyw, przeczytaj książkę dr Cowana pt. „How (& Why) to Eat More Vegetables”. Więcej informacji możesz też znaleźć na jego stronie internetowej drcowansgarden.com.