Według dr. Mercoli
Nic dziwnego, że witamina D ponownie trafia na pierwsze strony gazet, tym razem w związku z badaniami sugerującymi, że skutecznie zapobiega i odwraca uszkodzenia serca. Wcześniej naukowcy wiązali zmiany w śródbłonku, który wyściela cały układ krążenia, z poważnymi chorobami, takimi jak miażdżyca tętnic, cukrzyca, nadciśnienie tętnicze, insulinooporność i nowotwory.
Nowe badanie sugeruje, że witamina D3 odgrywa istotną rolę w ochronie i odwracaniu uszkodzeń śródbłonka powstałych wskutek wyżej wymienionych chorób. Ponadto te odkrycia sugerują, że obecność witaminy D3 wyzwala również produkcję tlenku azotu – cząsteczki, która odgrywa ważną rolę sygnalizacyjną w kontrolowaniu przepływu krwi i zapobieganiu tworzenia się skrzepów krwi w naczyniach krwionośnych.
Ponadto wykazano, że witamina D3 znacznie zmniejsza stres oksydacyjny w układzie naczyniowym, co jest ważne, ponieważ pomaga zapobiegać rozwojowi i / lub progresji chorób sercowo-naczyniowych. Jeśli nie sprawdzałeś poziomu witaminy D we krwi w ciągu ostatnich sześciu miesięcy, masz teraz kolejny powód, aby to zrobić – chronić serce i zmniejszyć ryzyko chorób serca. Aby uzyskać optymalny stan zdrowia, należy uzyskać stężenie witaminy D we krwi w zakresie od 60 do 80 nanogramów na mililitr (ng/ml).
Jeśli mieszkasz w klimacie północnym i nie możesz cieszyć się regularną ekspozycją na słońce, polecam doustny suplement witaminy D, witaminy K2 i magnezu. Ponieważ te składniki odżywcze działają synergistycznie, potrzebujesz wszystkich trzech, aby zapewnić odpowiednią równowagę i maksymalną skuteczność.
Badania sugerują, że witamina D3 chroni serce
Badania przeprowadzone na Uniwersytecie Ohio sugerują, że witamina D3 ma pozytywny wpływ na śródbłonek – cienką warstwę tkanki wyściełającą naczynia krwionośne w układzie naczyniowym. Artykuł opublikowany w International Journal of Nanomedicine opisuje, w jaki sposób naukowcy wykorzystali nanoczujniki i model komórki do zidentyfikowania mechanizmów molekularnych wyzwalanych przez witaminę D3 w śródbłonku.
Kilka wcześniejszych badań również podkreśliło pozytywny wpływ witaminy D3 na śródbłonek, w tym jej wpływ na zdrowie pacjentów walczących z przewlekłą chorobą nerek (PChN) i toczniem rumieniowatym układowym (SLE). Osoby cierpiące na CKD i SLE mają zauważalną dysfunkcję śródbłonka i zwiększone ryzyko chorób sercowo-naczyniowych.
Przed tymi badaniami sądzono, że śródbłonek służy bardzo niewielkiemu celowi polegającemu na ułatwianiu przepływu elektrolitów i wody z / do krwiobiegu. Obecnie wiadomo, że zmiany w śródbłonku są związane z poważnymi chorobami. W obecnych badaniach wykazano, że obecność witaminy D3:
- Chroni śródbłonek
- Przywraca śródbłonkowi zdrowie w przypadkach, gdy uległ on uszkodzeniu w wyniku jednej z wyżej wymienionych chorób
- Działa jako silny wyzwalacz produkcji tlenku azotu – cząsteczki, która odgrywa istotną rolę sygnalizacyjną w kontrolowaniu przepływu krwi i zapobieganiu tworzenia się skrzepów krwi w naczyniach krwionośnych
- Zmniejsza stres oksydacyjny w układzie naczyniowym, który zapobiega rozwojowi i / lub progresji chorób sercowo-naczyniowych, takich jak miażdżyca, kardiomiopatia i zastoinowa niewydolność serca
Według zespołu naukowców, kierowanego przez prof. dr hab. Tadeusza Malińskiego, kierownika wydziału chemii i biochemii Uniwersytetu Ohio, wyniki badań sugerują, że:
„Leczenie witaminą D3 może znacząco odwrócić uszkodzenia układu sercowo-naczyniowego spowodowane przez kilka chorób, w tym nadciśnienie tętnicze, miażdżycę i cukrzycę, jednocześnie zmniejszając ryzyko zawału serca. Badania te, przeprowadzone na komórkach pochodzących od Amerykanów rasy kaukaskiej i Afroamerykanów, przyniosły podobne wyniki dla obu grup etnicznych”.
Prof. Malinski twierdzi, że chociaż wiele osób doświadczających zawał serca ma niedobór witaminy witaminy D, nie oznacza to, że niedobór spowodował atak serca. Profesor stwierdził, że bardziej prawdopodobne jest, że niedobór witaminy D zwiększa ryzyko zawału serca. W związku z tym optymalizacja poziomu witaminy D3 jest ważnym czynnikiem w zmniejszaniu ryzyka chorób serca.
„Nie ma wielu, jeśli w ogóle, znanych systemów, które można wykorzystać do przywrócenia już uszkodzonych komórek śródbłonka układu sercowo-naczyniowego, a witamina D3 może to zrobić” - stwierdził prof. Malinski. „To bardzo niedrogie rozwiązanie naprawy układu sercowo-naczyniowego. Nie musimy opracowywać nowego leku. Już go mamy”.
Więcej sposobów poprzez które witamina D wspiera zdrowie i dobre samopoczucie
Pomimo swojej nazwy witamina D nie jest zwykłą witaminą. W rzeczywistości jest to hormon steroidowy pozyskiwany głównie z ekspozycji na słońce, a jego zdolność do wpływania na ekspresję genów wyjaśnia wiele z jego szerokich właściwości prozdrowotnych. Coraz więcej dowodów wskazuje, że witamina D odgrywa kluczową rolę w zapobieganiu chorobom i utrzymaniu optymalnego zdrowia. Spośród prawie 30 000 genów w organizmie witamina D wpływa na prawie 3000 z nich poprzez receptory dla witaminy D, które są zlokalizowane w całym organizmie.
Witamina D jest niezwykle ważna. Badania sugerują, że zwykłe zwiększenie poziomu witaminy D3 w populacji ogólnej może obniżyć wskaźniki chorób przewlekłych, takich jak depresja, cukrzyca, choroby serca, nadciśnienie tętnicze i otyłość. Oprócz wzmacniania kości, wystarczające ilości witaminy D pomagają zmniejszyć ryzyko wystąpienia kilku rodzajów raka. Ponadto witamina D wzmacnia układ odpornościowy, który chroni przed przeziębieniem i grypą, pomagając organizmowi atakować oraz niszczyć bakterie i wirusy.
Wreszcie, istnieją pewne dowody sugerujące, że niedobory witaminy D są powiązane z depresją (szczególnie depresją sezonową), zwłaszcza u osób starszych. Naukowcy badający wpływ witaminy D na nastrój 80 starszych pacjentów stwierdzili, że osoby z najniższym poziomem witaminy D były 11 razy bardziej narażone na wystąpienie depresji.
Chroń swoje serce poprzez optymalizację poziomu witaminy D
Niezależnie od tego, czy kiedykolwiek miałeś problemy z sercem, Twój organizm potrzebuje pewnej ilości witaminy D dla utrzymania optymalnego zdrowia. Istnieje duże ryzyko, że możesz mieć niedobór tej witaminy. Chociaż wcześniej zalecano utrzymanie poziomu witaminy D w zakresie od 40 do 60 ng/ml, obecnie zalecany poziom pozwalający utrzymać optymalny stan zdrowia i zapobiegać chorobom wynosi od 60 do 80 ng/ml. Najlepszym sposobem na podniesienie poziomu witaminy D jest regularne i rozsądne wystawianie skóry na działanie promieni słonecznych.
Jednak w zależności od tego, gdzie mieszkasz, może to nie być możliwe. Jeśli mieszkasz w klimacie północnym, rozważ przyjmowanie doustnego suplementu witaminy D3 wraz z witaminą K2 i magnezem. Ponieważ te składniki odżywcze działają synergistycznie, potrzebujesz wszystkich trzech, aby zapewnić odpowiednią równowagę w organizmie i maksymalną skuteczność.
Warto wiedzieć, że według naukowców osoby mające rude włosy wymagają mniej witaminy D. Można określić wymaganą dawkę witaminy D, mierząc jej poziom we krwi, co sugeruję robić co najmniej dwa razy w roku.
Jest to szczególnie ważne w przypadku kobiet w ciąży, planujących zajść w ciążę lub osób chorych raka. Najlepszym czasem na zbadanie poziomu witaminy D jest zima i lato, kiedy jej poziomy będą odpowiednio najniższe i najwyższe. Jako ogólną wytyczną, eksperci od witaminy D zalecają dorosłym przyjmowanie 4000 IU dziennie, ale dotyczy to tylko osób, które już znajdują się w zakresie terapeutycznym. Osoby z niedoborem witaminy D mogą potrzebować 8000 IU dziennie, a nawet większych ilości.
Warto zbadać poziom witaminy D podczas ciemniejszych zimowych miesięcy, zwłaszcza, że brak ekspozycji na promieniowanie UV może spowodować „zimową depresję”. Jeśli zauważysz spadek nastroju i poziomu energii, może to oznaczać niedobór witaminy D.
Pamiętaj, że mieszkanie w miejscu, w którym przez cały rok jest słońce, nie gwarantuje optymalnego poziomu witaminy D. Bez wątpienia będziesz narażony na niedobór witaminy D pomimo naturalnej ekspozycji na słońce, jeśli spędzasz większość czasu w domu, używasz miejscowych filtrów przeciwsłonecznych lub nosisz długie ubrania np. ze względów religijnych.
Jak rozpoznać niedobór witaminy D?
Harvard School of Public Health sugeruje, że szacunkowo 1 miliard ludzi na całym świecie ma zbyt niski poziom witaminy D. Niedobory tej witaminy są obserwowane we wszystkich grupach wiekowych i etnicznych. Dane z National Health and Nutrition Examination Survey wskazują, że około 90% Amerykanów z ciemną karnacją skóry i 75% rasy białej ma niedobór witaminy D. Do wskaźników ryzyka i objawów niedoboru witaminy D należą:
Ból lub złamania kości — Ponieważ witamina D pomaga organizmowi wchłaniać wapń, odgrywa istotną rolę w zdrowiu kości. Badania z udziałem osób starszych wykazały, że niski poziom witaminy D wiąże się ze zwiększonym ryzykiem upadków i złamań. |
Wiek powyżej 50 lat — W wieku 50 lat nerki mogą stać się mniej skuteczne w metabolizowaniu nieaktywnej witaminy D do jej aktywnej postaci. Organizm osoby w wieku powyżej 70 lat wytwarza o dwie trzecie witaminy D mniej niż organizm młodej osoby. |
Nadwaga i otyłość — Ponieważ witamina D jest rozpuszczalna w tłuszczach, kiedy komórki tłuszczowe ją magazynują, mniejsza ilość jest dostępna do wykorzystania w innych częściach ciała. Z tego powodu niektórzy eksperci zalecają osobom otyłym zwiększenie spożycia witaminy D. |
Ciemna skóra — Melanina, która określa stopień pigmentacji skóry i chroni organizm przed szkodliwym promieniowaniem UV, osłabia zdolność skóry do wytwarzania witaminy D ze światła słonecznego. Osoby mające ciemniejszą skórę, mogą potrzebować nawet 10-krotnie większej ekspozycji na słońce niż osoba o jaśniejszej karnacji, aby wytworzyć odpowiednią ilość witaminy D. |
Uczucie depresji, ciągły brak energii i bóle ciała — Nastrój ulega automatycznej poprawie podczas ekspozycji na słońce dzięki produkcji serotoniny – hormonu mózgowego. Jeśli nastrój jest obniżony tylko zimą, może to oznaczać konieczność zwiększenia spożycia witaminy D. Ponadto osoby, u których zdiagnozowano zespół chronicznego zmęczenia lub fibromialgię, powinny sprawdzić, czy przyczyną choroby jest niedobór witaminy D. |
Częste przeziębienia i grypa — Badania przeprowadzone w Japonii wykazały, że dzieci w wieku szkolnym przyjmujące 1200 jednostek witaminy D dziennie zimą miały o około 40% mniejsze ryzyko zachorowania na grypę. |
Pocenie się głowy — Jednym z klasycznych objawów niedoboru witaminy D jest spocona głowa. Nadmierne pocenie się głowy u noworodków z powodu podrażnienia nerwowo-mięśniowego jest rozpoznawane jako częsty, wczesny objaw niedoboru witaminy D. |
Użyj aplikacji Dminder, aby monitorować poziom ekspozycji na słońce
W oparciu o lokalne warunki pogodowe i indywidualne parametry, takie jak wiek i odcień skóry, aplikacja Dminder analizuje wszystko, co należy wiedzieć o witaminie D. Na przykład informuje o poziomie ekspozycji na promieniowanie UV, ilości wyprodukowanych jednostek witaminy D oraz podpowiada kiedy wyjść na słońce, aby uniknąć poparzeń słonecznych. Możesz nie zdawać sobie z tego sprawy, ale organizm człowieka nie może wytwarzać witaminy D podczas ekspozycji na działanie promieni słonecznych przez szkło. Szkło odfiltrowuje większość promieni UVB odpowiedzialnych za stymulację produkcji witaminy D.
Przez szkło przechodzą głównie promienie UVA, które wnikają głęboko w skórę, powodują zmarszczki i zwiększają ryzyko uszkodzenia i raka skóry. Uwaga: promieniowanie UVA jest silniejsze rano i późnym popołudniem.
W związku z tym (w przeciwieństwie do popularnych rad, które są bardziej ukierunkowane na opalanie niż optymalizację poziomu witaminy D), należy unikać nadmiernej ekspozycji na słońce wczesnym rankiem i po południu. Jeśli chodzi o najlepszy czas na ekspozycję na słońce, autorzy badania opublikowanego w Advances in Experimental Medicine and Biology stwierdzili, że:
„Aby uzyskać optymalny poziom witaminy D ze słońca przy minimalnym ryzyku zachorowania na czerniaka złośliwego skóry (CMM), najlepszą porą przebywania na słońcu jest południe. W związku z tym powszechne zalecenia zdrowotne wydawane przez władze w wielu krajach, zgodnie z którymi należy unikać ekspozycji na słońce przez trzy do pięciu godzin okołopołudniowych i przełożyć ekspozycję na popołudnie, mogą zostać uznane błędne, a nawet promujące rozwój CMM.
Zaleca się raczej krótkie ekspozycje około południa niż dłuższe ekspozycje po południu. Pozwala to zmaksymalizować produkcję witaminy D przy minimalnym ryzyku rozwoju CMM”.