Według dr. Mercoli
Najnowsze dane wskazują, że składnik odżywczy występujący w łososiu i mięsie może pomóc zmniejszyć ryzyko infekcji bakteryjnych. Jest to szczególnie ważne, ze względu na problemy związane ze stosowaniem antybiotyków. Przed odkryciem antybiotyków średnia długość życia wynosiła 47 lat, szerzyły się choroby zakaźne, takie jak zapalenie płuc.
Chociaż antybiotyki zmieniły opiekę zdrowotną, niosą ze sobą pewne ryzyko. Na przykład, dane pokazują, że od 2011 do 2015 r. na pogotowie przyjęto 69 464 dzieci, które miały niepożądane reakcje na antybiotyki.
Chociaż te liczby wydają się wysokie, niektórzy eksperci uważają, że jest to wierzchołek góry lodowej, ponieważ badanie to obejmowało tylko dzieci, które trafiły na pogotowie, a nie te, które były leczone w trybie pilnym, w gabinecie lekarskim lub w domu.
Naukowcy ostrzegają również, że bakterie rozwijają oporność na antybiotyki. W 2013 r. Centers for Disease Control and Prevention opublikowało swój pierwszy raport o zagrożeniach związanych z bakteriami opornymi na antybiotyki, stwierdzając, że co najmniej 2 miliony osób każdego roku przechodziło infekcje powodowane przez antybiotykooporne patogeny. Te infekcje spowodowały 23 000 zgonów w 2013 roku. Nowe szacunki z 2019 roku wykazały, że każdego roku w USA występuje ponad 2,8 miliona zakażeń antybiotykoopornych, z których 35 000 jest śmiertelnych.
Inni badacze uważają, że nawet te szacunki są zbyt niskie, a prawdziwa liczba jest prawdopodobnie znacznie wyższa. Istnieją sposoby inne niż antybiotyki, które mogą pomóc w zapobieganiu infekcjom bakteryjnym, na przykład miód manuka, olej z oregano, dożylny koktajl witaminy C, tiaminy i hydrokortyzonu oraz jak wspomniano, składnik odżywczy łososia – tauryna.
Tauryna może pomóc w zwalczaniu infekcji bakteryjnych
Naukowcy z pięciu instytutów kierowanych przez National Institute of Allergy and Infectious Disease odkryli, że mikroflora jelitowa pomaga chronić przed infekcjami bakteryjnymi. Chociaż naukowcy wiedzą, że harmonijne życie z pożytecznymi bakteriami przynosi korzyści, nie zidentyfikowano mechanizmu używanego do ochrony.
Naukowcy szukają sposobów wykorzystania zdrowej flory jelitowej do zastąpienia antybiotyków w miarę rozwoju bakterii opornych na antybiotyki. Jedno z badań opublikowanych w czasopiśmie Cell ujawniło, w jaki sposób patogeny mogą kształtować proces odporności na kolonizację, który chroni przed infekcją bakteryjną.
Wyniki pokazały, że poprzednie infekcje pomagają wzmocnić odporność mikroflory jelitowej, co było związane z zależną od tauryny zmianą metabolizmu żółci.
Tauryna okazała się wystarczającym czynnikiem wyzwalającym zmianę funkcji, a tym samym wzmacniającym odporność. Wyniki badania ujawniły „proces aktywowany przez infekcję, w którym żywiciel może wykorzystać taurynę jako składnik odżywczy do odżywiania i trenowania mikroflory, promując jej odporność na późniejsze infekcje”.
Naukowcy przetestowali ten efekt, przenosząc mikroflorę zwierzęcia, które doświadczyło zakażenia Klebsiella pneumoniae, do wolnej od zarazków myszy. Odkryto, że przeniesiona mikroflora pomogła w zapobieganiu infekcji K. pneumoniae.
Bakterie zaangażowane w zwalczanie infekcji to deltaproteobacteria. W grupie proteobakterii występuje wiele różnych patogenów gram-ujemnych, w tym Escherichia, Salmonella i Helicobacter. Dalsza analiza doprowadziła naukowców do zidentyfikowania tauryny jako związku, który wyzwala aktywność deltaproteobakterii.
Produktem ubocznym tauryny jest trujący gaz – siarkowodór. Naukowcy wysnuli teorię, że przy niskim poziomie tauryny szkodliwe bakterie mogą kolonizować jelita. Kiedy poziom tauryny jest wyższy, powstaje wystarczająca ilość siarkowodoru, aby temu zapobiec. Naukowcy odkryli również, że jedna łagodna infekcja może wywołać adaptację pomagającą mikroflorze oprzeć się kolejnej infekcji.
Suplementacja tauryny wspomogła zdrowie flory jelitowej u zwierząt. Odkryto również, że gdy te same zwierzęta były karmione podsalicylanem bizmutu – składnikiem znajdującym się w środkach zobojętniających sok żołądkowy – ochrona ta została zmniejszona, ponieważ bizmut hamuje wytwarzanie siarkowodoru.
Co to jest tauryna?
Biochemiczna nazwa tauryny to kwas 2-aminoetanosulfonowy. Chociaż jest powszechnie nazywany aminokwasem, jest to związek, którego organizm nie używa do produkcji białka. Zamiast grupy karboksylowej, która występuje w aminokwasach, tauryna ma grupę sulfonową (z siarką), zyskując tym samym nazwę aminokwasu sulfonowego.
Tauryna może być produkowana w organizmach osób dorosłych, jednak niemowlęta nie są w stanie wytwarzać kwasu aminosulfonowego i dlatego potrzebują diety bogatej w taurynę, aby wspierać prawidłowy rozwój neurologiczny. Związek został najpierw wyizolowany z żółci wołu, od której prawdopodobnie pochodzi jego nazwa – łacińskie słowo taurus oznacza byka lub woła.
Tauryna spełnia podstawowe funkcje w regulacji wapnia, produkcji soli żółciowych, równoważeniu elektrolitów oraz wspomaganiu układu nerwowego. Osoby z niedoborem tauryny mogą doświadczać dysfunkcji nerek, zaburzeń rozwojowych, kardiomiopatii i uszkodzenia nerwów siatkówkowych.
Kwas aminosulfonowy występuje w wysokim stężeniu w ośrodkowym układzie nerwowym, mięśniach szkieletowych i oczach. Głównymi źródłami tauryny są m.in. mięso, łosoś, wodorosty, ciemne mięso z kurczaka, produkty mleczne i wołowina.
W pewnych okolicznościach poziom tauryny w organizmie może spaść, na przykład w przypadku chemioterapii, chorób wątroby, operacji, choroby nowotworowej, posocznicy i cukrzycy. Ponieważ tauryna znajduje się przede wszystkim w mięsie i produktach mlecznych, niedobory tego składnika mogą występować u osób stosujących ścisłą dietę wegańską lub wegetariańską.
Tauryna działa przeciwzapalnie na serce
Tauryna jest wolnym kwasem aminosulfonowym, który odgrywa kluczową rolę w kilku istotnych procesach; wśród nich jest silna ogólna aktywność przeciwutleniająca. Kwas aminosulfonowy występuje w wyższych stężeniach w tkankach ciała narażonych na podwyższony poziom wolnych rodników i utleniaczy.
To zasugerowało naukowcom, że tauryna odgrywa rolę przeciwzapalną. W wyniku reakcji z kwasem podbromawym powstaje produkt uboczny o właściwościach przeciwzapalnych. Działanie przeciwzapalne przynosi korzyści osobom z cukrzycą oraz dla układu sercowo-naczyniowego, potencjalnie poprzez hamowanie układu renina-angiotensyna.
System ten oddziałuje na różne tkanki i komórki oraz jest ukierunkowany na interwencje farmakologiczne pomagające kontrolować wysokie ciśnienie krwi, niewydolność serca i cukrzycę. Według naukowców, prawie 50 lat temu odkryto, że niedobór tauryny u kotów prowadzi do retinopatii i może wywołać kardiomiopatię u psów i kotów.
Dane pokazują, że w populacjach w których spożywa się więcej mięsa niż owoców morza, śmiertelność z powodu chorób serca jest wyższa. Ponieważ owoce morza mają wyższy poziom tauryny niż mięso, zasugerowano, że kwas aminosulfonowy może odgrywać istotną rolę w ochronie układu sercowo-naczyniowego.
Badania wykazały korelację między przyjmowaniem suplementów tauryny a mniejszym ryzykiem CVD w modelu zwierzęcym. W laboratorium naukowcy obserwują zależne od dawki bezpośrednie zwiotczenie naczyń po podaniu tauryny do aorty piersiowej zwierzęcia. Ponieważ odgrywa ona również rolę w osmoregulacji, zaproponowano, że ten proces odpowiada za rozluźnienie naczyń.
Dalsze badania wykazały, że tauryna wykazuje działanie przeciwapoptotyczne na komórki serca w warunkach niedokrwienia, chroniąc komórki serca w przypadku braku tlenu. Zostało to zademonstrowane w badaniu na modelu zwierzęcym, w którym porównano uszkodzenie serca u zwierząt otrzymujących taurynę 30 dni po zamknięciu tętnicy wieńcowej i nie otrzymujących tego związku.
Naukowcy badający mięsień sercowy odkryli, że niedobór tauryny upośledza metabolizm energetyczny i zmniejsza wytwarzanie ATP. Odkrycia potwierdziły hipotezę, że niedobór tauryny pozbawia serce energii, sugerując, że suplementacja tauryny może przynieść korzyści pacjentom z niewydolnością serca.
Więcej prozdrowotnych właściwości tauryny
Tauryna odgrywa istotną rolę w zapewnieniu prawidłowego funkcjonowania i ochronie przed uszkodzeniami mięśni sercowych i szkieletowych. Połączenie osmoregulacji, stabilizacji błon i regulacji wewnątrzkomórkowego stężenia wapnia odgrywa ważną rolę w wydajności mięśni.
Dowody wydają się potwierdzać związek między zmianami poziomu tauryny w mięśniach szkieletowych a stanami, takimi jak dystrofia i zanik mięśni.
Badania laboratoryjne, badania na zwierzętach i ludziach wskazały na rolę, jaką tauryna odgrywa w układzie odpornościowym, co jest związane z właściwościami przeciwutleniającymi chroniącymi tkanki przed zapaleniem. Zdaniem naukowców dane „uzasadniają rozważanie tauryny i pochodnych tauryny jako potencjalnych leków w leczeniu wielu chorób, w tym chorób zakaźnych i przewlekłych chorób zapalnych”.
Suplementacja tauryny może pomóc zmniejszyć potencjalne ryzyko powikłań związanych z cukrzycą i zapobiegać wystąpieniu choroby. Wychwyt tauryny przez komórki trzustki spowodował obniżenie wewnątrzkomórkowego poziomu insuliny w trzustce, co sugeruje naukowcom, że tauryna odgrywa istotną rolę w regulacji wydzielania insuliny z trzustki i może obniżać podwyższony poziom glukozy we krwi.
Ponieważ tauryna odgrywa kluczową rolę w produkcji soli żółciowych, które pomagają rozkładać kwasy tłuszczowe, jest niezbędna dla metabolizmu i trawienia. Występuje również w dużych stężeniach w siatkówce. Niedawne dane wykazały, że niedobór tauryny wywołany wigabatryną – lekiem przeciwpadaczkowym – ma wpływ na toksyczność siatkówkową występującą u pacjentów. Doprowadziło to do dalszych badań:
„... Sugeruje się, że związek ten może być zaangażowany w patofizjologię jaskry lub retinopatii cukrzycowej. Dlatego, wraz z innymi cząsteczkami przeciwutleniaczy, tauryna powinna być rozważona jako potencjalna metoda leczenia chorób siatkówki”.
Tauryna odgrywa również ważną rolę w centralnym i obwodowym układzie nerwowym. W przeglądzie opublikowanym w 2017 roku w Birth Defects Research stwierdzono, że tauryna pomaga promować proliferację komórek mózgowych potrzebnych do długotrwałego przechowywania pamięci.
Badanie na zwierzętach wykazało, że tauryna poprawia deficyty uczenia się i pamięci podobne do choroby Alzheimera, a jej niedobór wydaje się odgrywać istotną rolę w rozwoju epilepsji i autyzmu.
Wybierz dzikiego łososia zamiast hodowlanego
Dziki łosoś alaskański jest bogaty w kwasy tłuszczowe omega-3. Osoby po 65 roku życia z najwyższym poziomem kwasów tłuszczowych omega-3 żyły średnio o 2,22 lata więcej niż osoby z najniższym poziomem omega-3.
Łosoś jest również bogaty w witaminy z grupy B, które są ważne dla produkcji energii. Ponadto ta ryba zawiera fosfor i magnez – ważne dla zdrowia kości – oraz astaksantynę, która jest przeciwzapalnym przeciwutleniaczem korzystnym dla serca i układu odpornościowego.
Jednak ważne jest, aby unikać hodowlanego i modyfikowanego genetycznie łososia i zamiast spożywać dzikiego łososia alaskańskiego. Niestety dwie trzecie łososia w USA pochodzi z importu, głównie z przemysłowych hodowli ryb i przetwórni.
Według Organic Consumers Association ryby hodowlane są karmione dietą złożoną z przetworzonej paszy, która może zawierać zmodyfikowaną genetycznie soję i pozostałości pestycydów, polichlorowane bifenyle (PCB), dioksyny i antybiotyki.
Toksyny mogą gromadzić się w tłuszczu ryb. W jednym badaniu pobrano próbki z 2 ton ryb – dziko żyjącego łososia i łososia hodowlanego z całego świata. Okazało się, że łosoś hodowlany miał wyższe stężenia zanieczyszczeń chloroorganicznych niż dziki łosoś, przy czym łosoś hodowany w Europie był znacznie bardziej zanieczyszczony niż ryby hodowane w Ameryce Północnej lub Południowej.
Podobnie, wyniki testów Environmental Working Group obejmujących łososia hodowlanego ze sklepów spożywczych w USA, wykazały, że łosoś hodowlany zawiera średnio 16 razy więcej PCB niż dziki łosoś, cztery razy więcej PCB niż wołowina i 3,4 razy więcej PCB niż inne owoce morza.
Ponadto łosoś hodowlany nie ma tak korzystnego profilu odżywczego, jak dziki łosoś, ponieważ zawiera znacznie więcej kwasów tłuszczowych omega-6. Różnica między dzikim łososiem a łososiem hodowlanym jest widoczna gołym okiem.
Miąższ dzikiego łososia sockeye jest jaskrawoczerwony dzięki naturalnemu poziomowi astaksantyny. Ponadto mięso jest chude, więc białe paski tłuszczu występujące na mięsie są bardzo cienkie. Jeśli mięso ryby jest jasnoróżowe i zawiera szerokie białe pasma tłuszczu oznacza to łososia pochodzącego z hodowli.
Unikaj łososia atlantyckiego, ponieważ zwykle pochodzi on z hodowli. Dwa oznaczenia, których należy szukać, to „łosoś alaskański” i „łosoś sockeye”, ponieważ te rodzaje łososia nie mogą być hodowane. Dobrym i tanim rozwiązaniem jest również łosoś alaskański w puszce.