Według dr. Mercoli
Dla większości ludzi temat wypróżnień jest tabu i mało osób zastanawia się nad rzeczywistą mechaniką produkcji stolca. Chyba że pojawią się zaparcia.
Według badań przedstawionych na corocznym spotkaniu American College of Gastroenterology w 2015 r., co najmniej 15% populacji ogólnej doświadcza przewlekłych zaparć.
Odpowiada to około 63 milionom ludzi w Stanach Zjednoczonych. Badanie wykazało istotny statystycznie związek między przewlekłymi zaparciami a innymi problemami zdrowotnymi, w tym rakiem jelita grubego i rakiem żołądka.
Badacze nie spodziewali się uzyskać zaskakujących wyników w tym badaniu. Związek między zapaleniem uchyłków a przewlekłymi zaparciami został dobrze udokumentowany.
Jednak nie spodziewano się powiązań między przewlekłymi zaparciami, rakiem żołądka, rakiem odbytnicy i niedokrwiennym zapaleniem okrężnicy.
Jak powstaje stolec?
Stolec jest końcowym wynikiem trawienia, które rozpoczyna się w jamie ustnej. Wyobraź sobie swoje ciało jako duży, solidny cylinder, który ma rurkę biegnącą od góry do dołu pojemnika.
Wnętrze cylindra znajduje się wewnątrz ciała, a rurka biegnąca od góry do dołu znajduje się na zewnątrz ciała. To jest opis odzwierciedlający układ pokarmowy, który biegnie od ust do odbytu, ale nigdy nie otwiera się bezpośrednio do wnętrza ciała.
Innymi słowy, chociaż układ trawienny jest technicznie „wewnątrz” ciała, zawiera soki trawienne i bakterie, które powinny żyć tylko poza ciałem. Pzewód pokarmowy odgrywa kluczową rolę w ogólnym stanie zdrowia. Trawienie rozpoczyna się w jamie ustnej podczas przeżuwania pokarmu, który miesza się ze śliną.
Trawienie kończy się w jelicie grubym, po pobraniu składników odżywczych i wody. Pozostają tylko te produkty przemiany materii, których organizm nie może wykorzystać. Zaabsorbowane składniki odżywcze zawierają energię, którą znamy jako kalorie.
Ilość spożywanych kalorii oraz, co ważniejsze, jakość i źródło tych kalorii są ważnymi czynnikami wpływającymi na ogólny stan zdrowia i dobre samopoczucie.
Innym czynnikiem, który wpływa na ogólny stan zdrowia i ryzyko zaparć, jest ilość i rodzaj bakterii żyjących w jelitach.
Te drobnoustroje są odpowiedzialne za rozkładanie żywności, przetwarzanie kalorii lub energii i mogą zwiększać lub zmniejszać m.in. ryzyko alergii, otyłości.
Ponadto naukowcy ustalili, że jelita reagują na reakcje stresowe z mózgu, ale mózg również odbiera sygnały z jelit, które mogą wywoływać uczucie smutku.
Innymi słowy, przewód pokarmowy lub jelita są zasadniczo związane z czymś więcej niż tylko zaparciami, biegunką i przyrostem lub utratą masy ciała. Ze względu na tę współzależność ze zdrowiem reszty organizmu nie powinno dziwić, że zdrowie jelit wpływa na wygląd, samopoczucie i poziom energii.
Kto cierpi na zaparcia i dlaczego?
Niektóre z najczęstszych przyczyn zaparć obejmują nadużywanie środków przeczyszczających, niedoczynność tarczycy, zespół jelita drażliwego (IBS) i mała aktywność fizyczna. Jeśli konsekwentnie ignorujesz potrzebę wypróżnienia - na przykład, aby uniknąć korzystania z toalety publicznej - w końcu możesz przestać odczuwać tę potrzebę.
Niektóre leki, takie jak leki przeciwdepresyjne, zobojętniające sok żołądkowy (np. wapń), leki obniżające ciśnienie krwi i suplementy żelaza również mogą przyczyniać się do zaparć, podobnie jak odwodnienie, czyli piecie nie wystarczającej ilości czystej wody każdego dnia.
Jednak jedna z głównych przyczyn zaparć ma związek z dietą, szczególnie bogatą w przetworzoną żywność i ubogą w błonnik.
Wśród około 15% populacji, która cierpi na przewlekłe zaparcia, są grupy osób, które są bardziej narażone na wystąpienie tego schorzenia. Te grupy obejmują:
1. Kobiety, zwłaszcza w ciąży lub po porodzie. Ciężar rozwijającego się dziecka spoczywa na jelitach i może spowolnić perystaltykę lub ruch stolca w przewodzie pokarmowym.
Gdy perystaltyka zwalnia, organizm odprowadza z masy kałowej więcej wody, przez co stolec jest twardy, suchy i trudniejszy do wydalenia.
2. Osoby starsze są bardziej narażone na zaparcia z powodu zarówno zmniejszenia poziomu aktywności, jak i ograniczenia perystaltyki przewodu pokarmowego.
3. Osoby o niższych dochodach ze względu na mniejszy dostęp do świeżych produktów.
4. Osoby, które właśnie przeszły operację, mogą mieć ograniczoną aktywność fizyczną, większy poziom stresu podczas wypróżniania, zwłaszcza jeśli przeszły operację brzucha lub mogą nie stosować normalnej diety.
Wiele leków zwiększa ryzyko zaparć
Ryzko zaparć wzrasta również w przypadku przyjmowania dużej liczby leków. Wydaje się, że szeroka gama leków, zarówno na receptę, jak i dostępnych bez recepty, zwiększa ryzyko zaparć. Mogą to być Synthroid, ibuprofen, aspiryna, leki zobojętniające sok żołądkowy, suplementy żelaza i narkotyki.
Niektóre schorzenia również mogą wpływać na zdolność normalnego funkcjonowania przewodu pokarmowego.
- Choroby powodujące zaparcia — Nowotwory, stany zapalne lub obrzęki spowodowane stanami, takimi jak zapalenie uchyłków lub choroba zapalna jelit i szczelina odbytu
- Choroby wpływające na nerwy w jelitach — Choroba Parkinsona, urazy rdzenia kręgowego, urazy mózgu, udar, powolna perystaltyka jelit, neuropatia autonomiczna i stwardnienie rozsiane
- Choroby związane z mięśniami używanymi do wydalania — Osłabione mięśnie miednicy lub mięśnie miednicy, które nie koordynują rozluźnienia i skurczu (dyssynergia)
- Choroby, które wpływają na hormony — Niedoczynność tarczycy, cukrzyca, nadczynność przytarczyc i ciąża
Związki między zaparciami a zdrowiem fizycznym
Chociaż badanie przedstawione na dorocznym spotkaniu American College of Gastroenterology wykazało powiązania między przewlekłymi zaparciami a rakiem odbytnicy, rakiem żołądka, zapaleniem uchyłków jelita grubego i niedokrwiennym zapaleniem jelita grubego, istnieją również inne powiązania między zaparciami a ogólnym stanem zdrowia.
Na przykład, przewlekłe parcie i problemy z wypróżnieniem mogą predysponować do powstania dużych hemoroidów, które są drażniące i bolesne. Okrężnica człowieka została zaprojektowana tak, aby pomieścić kilka kilogramów stolca, ale w przypadku zaparcia, może pomieścić nawet do 4,5 kilograma suchego, twardego kału.
Już sama ilość stolca może rozciągnąć okrężnicę, podrażnić wyściółkę okrężnicy (śluzówkę) i wytwarzać toksyny, czekając na usunięcie z organizmu. Przewlekłe zaparcia mogą również prowadzić do rozerwania odbytu, zwanego szczeliną odbytu.
Te pęknięcia są spowodowane urazem wewnętrznej wyściółki odbytu, często przez duży i suchy stolec.
Przewlekłe zaparcia mogą również wpływać na zdrowie narządów płciowych i układu moczowego kobiet.
Ponieważ okrężnica i żeńskie narządy rozrodcze są strukturalnie zamknięte w organizmie, ciśnienie powodowane przez dużą ilość stolca w okrężnicy może prowadzić do wypadania odbytu w pochwie i zwiększać ryzyko, że pęcherz nie opróżni się całkowicie lub spowoduje cofanie się moczu z pęcherza z powrotem do nerek, zwane również odpływem pęcherzowo-moczowodowym.
Odpływ ten powoduje trwałe uszkodzenie nerek i zwiększa ryzyko infekcji nerek.
Wydalanie dużego, twardego stolca z odbytnicy może spowodować, że część jelita będzie wystawać z odbytu, co nazywa się wypadaniem odbytnicy. Przewlekłe zaparcia to powracający problem u 30-67% pacjentów cierpiących na wypadanie odbytnicy. To schorzenie najczęściej wymaga leczenia operacyjnego.
Decydując się na odroczenie zabiegu, ryzykuje się jeszcze większym rozciągnięciem zwieracza odbytu i zwiększeniem ilości jelit wystających z odbytu.
Sposoby leczenia związane ze stylem życia
Jeśli cierpisz na chroniczne zaparcia, możesz wprowadzić zmiany w swoich codziennych nawykach, które mogą poprawić wypróżnianie. Pierwszym i najłatwiejszym krokiem jest upewnienie się, że pijesz wystarczającą ilość wody. Gdy stolec przemieszcza się przez jelita, organizm usuwa wodę z masy kałowej. Jeśli jesteś dobrze nawodniony, mniej wody ulega resorpcji, dzięki czemu stolec pozostaje bardziej miękki i łatwiejszy do wydalenia. Należy pić tyle wody, aby mocz miał barwę słomkową. Jeśli jest ciemnożółty jest to oznaką odwodnienia, a jeśli jest bezbarwny, pijesz za dużo.
Zawartość błonnika w stolcu pomaga zatrzymać więcej wody i zachować miękkość stolca. Dlatego lekarze zalecają zwiększenie ilości błonnika w diecie, aby złagodzić zaparcia. Jeśli jednak stosujesz dietę bogatą w błonnik, ale nie jesteś nawodniony, stolec nadal będzie twardy i trudniejszy do wydalenia. Zalecana ilość błonnika w diecie to 20 do 30 gramów dziennie; Uważam, że 32 gramy każdego dnia to ilość idealna.
Kucanie wspomaga wydalanie w przypadku zaparć
Ostatnią rzeczą, o której większość ludzi myśli podczas korzystania z łazienki, jest pozycja podczas wypróżniania, ale może ona znacząco wpłynąć na łatwość wydalenia stolca, a nawet zwiększać ryzyko problemów z jelitami i miednicą, w tym zaparć, hemoroidów i innych. Większość z ludzi prawdopodobnie siedzi podczas wypróżniania, ale wymaga to zastosowania dodatkowej siły, która powoduje niepożądane skutki biologiczne, w tym tymczasowe zakłócenie pracy serca.
Siedzenie na nowoczesnej toalecie powoduje, że kolana są ustawione pod kątem 90 stopni w stosunku do brzucha. Jednak w naturalnej pozycji kucanej (która jest nadal używana przez większość światowej populacji) kolana znajdują się znacznie bliżej tułowia, a ta pozycja w rzeczywistości zmienia relacje przestrzenne między narządami wewnętrznymi i mięśniami, optymalizując siły zaangażowane w wypróżnianie.
Kucanie prostuje odbytnicę, rozluźnia mięśnie łonowo-odbytnicze i pozwala na całkowite opróżnienie jelita ślepego i wyrostka robaczkowego bez wysiłku, co zapobiega stagnacji kału i gromadzeniu się toksyn w przewodzie pokarmowym. Pouczające jest to, że niezachodnie społeczeństwa, w których ludzie kucają, nie mają tak częstego występowania chorób jelit, jak w krajach rozwiniętych; w niektórych kulturach o tradycyjnym stylu życia choroby te są rzadkie lub prawie nieznane.
Jeśli masz problemy z wypróżnianiem, zwłaszcza zaparcia, zachęcam do wypróbowania pozycji kucanej. Kucanie wiąże się z siłą i elastycznością, które dorośli tracą z czasem (ale u dzieci występują naturalnie). Specjalne toalety i stołki, które ustawiają ciało w pozycji bliższej kucanej, mogą pomóc rozwiązać problemy z zaparciami.
Opcje leczenia
W niektórych okolicznościach wybory dotyczące stylu życia i środki zapobiegawcze nie wystarczą, aby złagodzić zaparcia. Porozmawiaj z lekarzem o badaniach w kierunku niedoczynności tarczycy. W niedoczynności tarczycy organizm nie wydziela wystarczającej ilości hormonów tarczycy, które mają znaczący wpływ na motorykę i perystaltykę przewodu pokarmowego, dlatego zaparcia są jedną z cech charakterystycznych niedoczynności tarczycy.
Chociaż stosowanie leków dostępnych bez recepty i środków przeczyszczających może być kuszące, środki te nie są pozbawione ryzyka. Zbyt duża ilość wody w jelitach prowadzi do odwodnienia i nieprawidłowej liczby elektrolitów we krwi. Zarówno odwodnienie, jak i niezrównoważony poziom elektrolitów może prowadzić do uszkodzenia nerek i serca, co może prowadzić do śmierci.
Organizm może również uzależnić się od stosowania środków przeczyszczających w celu zapewnienia prawidłowego wypróżnienia. Dotyczy to zwłaszcza środków przeczyszczających, które używają stymulantów w celu zwiększenia ruchliwości jelit i przewodu pokarmowego. Pobudzające środki przeczyszczające obejmują leki takie jak Exlax lub środki przeczyszczające oznaczone jako „naturalne”, w tym środki przeczyszczające z senesu lub kasji.
Przyczyną zaparć może być również niedobór magnezu. Chociaż magnez jest uważany przede wszystkim za minerał, który wpływa na kości, odgrywa również istotną rolę w rozluźnieniu i skurczu mięśni gładkich, produkcji neuroprzekaźników, trawieniu węglowodanów, białek i tłuszczów oraz jest budulcem DNA. Zalecana dzienna ilość magnezu to 310-320 mg dla kobiet i 400-420 mg dla mężczyzn, chociaż ta ilość może ledwo wystarczyć, aby zapobiec jawnemu niedoborowi.
Jeśli mięśnie koordynujące wypróżnianie nie współpracują ze sobą, co nazywa się defekacją dyssynergiczną, wówczas mechanizm „biofeedbacku” odbytu może być najskuteczniejszym sposobem na ponowne nauczenie mięśni całkowitego opróżnienia odbytnicy. W innych przypadkach wypadania odbytnicy lub przepukliny odbytnicy spowodowanej przewlekłymi zaparciami wskazane może być leczenie operacyjne.