Niedobór manganu staje się coraz bardziej powszechny

Według dr. Mercoli

Mangan jest niezbędnym pierwiastkiem śladowym, który należy pozyskać z pożywienia, ponieważ organizm nie jest w stanie go wytworzyć. Jednak dowody wskazują, że genetycznie zmodyfikowane rośliny odporne na glifosat mają niedobór manganu, co przekłada się na niedobór manganu w pożywieniu.

Mangan jest używany jako kofaktor w wielu reakcjach enzymatycznych zaangażowanych w metabolizm węglowodanów, usuwanie reaktywnych form tlenu, reprodukcję, odpowiedź układu odpornościowego i tworzenie kości.

Organizm człowieka wchłania mangan w jelicie cienkim, po czym część jest magazynowana w tkankach. Około 25% do 40% manganu w organizmie człowieka jest magazynowane w tkance kostnej. Organizm reguluje poziom manganu poprzez wchłanianie i wydalanie, aby utrzymać go w normie.

Do 90% manganu wchłoniętego w przewodzie pokarmowym może być wydalane z żółcią przez przewód pokarmowy. Poziomy manganu są trudne do zmierzenia i nie są rutynowo oceniane w praktyce klinicznej. Jednakże, ponieważ większa część żywności jest uboga w mangan, jest oczywiste, że jego niedobór staje się coraz bardziej powszechny.

Glifosat powoduje niedobór manganu w żywności

Glifosat został po raz pierwszy zatwierdzony w USA w 1974 roku, a następnie wprowadzony jako herbicyd. Do tej pory Agencja Ochrony Środowiska stwierdza na swojej stronie internetowej „brak zagrożeń dla zdrowia ludzkiego związanych z obecnymi zastosowaniami glifosatu”. W przeciwieństwie do niezależnych badaczy i oświadczeń Światowej Organizacji Zdrowia, twierdzą oni również, że „nie ma dowodów na to, że glifosat zaburza gospodarkę hormonalną” i „nie ma dowodów na to, że glifosat powoduje nowotwory u ludzi”.

Eksperci w dziedzinie rolnictwa odkryli, że glifosat ogranicza wchłanianie mikroelementów przez rośliny, takich jak mangan. Rolnicy uprawiający soję zgłaszają żółknięcie liści po zastosowaniu glifosatu – efekt znany również jako „żółty błysk”. Glifosat chelatuje mangan, powodując niedobór tego pierwiastka w roślinie, co powoduje żółknięcie liści.

Badacze wykorzystali doświadczenia terenowe z lat 1999-2001 do oceny sposobów ograniczania wpływu glifosatu na wzrost roślin przy użyciu płynnych preparatów manganu. We wczesnych badaniach wykazano, że dodanie manganu do roztworu herbicydu zmniejszyło wpływ herbicydu na zwalczanie chwastów.

Pierwszorzędowym punktem końcowym w badaniu było zwalczanie chwastów, a nie wpływ, jaki dodatkowy herbicyd mógłby mieć na wzrost roślin lub bezpieczeństwo plonów. W tych badaniach dodatek manganu zmniejszał zwalczanie chwastów, ale nie wpływał na uzyskane plony.

W innym badaniu opublikowanym w 2007 roku oceniono różne metody aplikacji manganu na uprawy, które mogą zapewnić utrzymanie kontroli chwastów u roślin odpornych na glifosat i poprawić plony. Podczas badań stwierdzono, że stosowanie manganu poprawia plon. Co ciekawe, nie zaobserwowano zwiększenia plonu w przypadku nawożenia manganem konwencjonalnych upraw soi bez aplikacji glifosatu.

Pokazuje to, że bez zastosowania glifosatu rośliny nie miały niedoboru manganu. Naukowcy stwierdzili również, że plon konwencjonalnie uprawianej soi był wyższy niż plon roślin odpornych na glifosat bez nawozu manganowego. Innymi słowy, konwencjonalnie uprawiana soja dawała większy plon niż rośliny odporne na glifosat.

Rośliny bogate w mangan są zwykle pryskane glifosatem

Według National Institutes of Health, mangan można znaleźć w wielu różnych rodzajach żywności, w tym w owocach morza, takich jak małże i ostrygi. Uprawy rolne, które mogą być bogate w mangan, to soja, zielone warzywa liściaste, kawa, herbata i produkty pełnoziarniste. Niestety te rośliny są również powszechnie spryskiwane popularnym herbicydem glifosatem.

Lista Dirty Dozen autorstwa The Environmental Working Group (EWG) to lista produktów spożywczych, które zawierają najwyższy poziom skażenia pestycydami. Obejmuje ona szpinak, jarmuż, kapustę i gorczycę. Poinformowano, że ponad 90% próbek zielonych warzyw liściastych dało wynik pozytywny na obecność dwóch lub więcej pestycydów.

Jedna próbka jarmużu, kapusty pastewnej i gorczycy dała wynik pozytywny na obecność około 20 różnych pestycydów, a szpinak zawierał wagowo 1,8 razy więcej pozostałości pestycydów niż inne testowane uprawy.

Według University of Tennessee Extension, stosowanie glifosatu, który znajduje się w Roundup i innych herbicydach, jest dozwolone w większości upraw roślin warzywnych. Eksperyment szklarniowy przeprowadzony na Uniwersytecie Sabanci w Turcji wykazał, że zastosowanie glifosatu zmniejsza stężenie wapnia, magnezu i manganu, szczególnie w młodych liściach.

Zastosowanie glifosatu podczas dojrzewania roślin znacząco zmniejszyło stężenie wapnia, magnezu, żelaza i manganu w nasionach, co sugeruje, że ten herbicyd zaburza pobieranie i translokację minerałów. Ostatecznie wpływa to na jakość nasion i przyszłe plony.

Nawet kawa i herbata mają pozytywny wynik testu na obecność glifosatu. Herbicyd jest powszechnie stosowany na plantacjach kawy do zwalczania chwastów, a badania potwierdziły jego obecność również w liściach herbaty.

Według National Wheat Foundation, na 33% pól pszenicy w USA stosowano glifosat. Jednak badanie zlecone przez EWG wykazało, że glifosat znajduje się w ponad 95% próbek żywności na bazie owsa i we wszystkich testowanych produktach na bazie pszenicy, w tym suszonych makaronach i płatkach zbożowych.

W badaniu przeprowadzonym w Kanadzie wymieniono produkty spożywcze o najwyższym zanieczyszczeniu glifosatem. Glifosat wykryto w 90% próbek pizzy, 84% próbek krakersów, 73% próbek kaszy kuskus i 67% próbek soczewicy.

Wpływ niedoboru manganu na zdrowie

Ponieważ stosowanie glifosatu w rolnictwie jest popularne, trudno jest uniknąć spożywania żywności zanieczyszczonej tym herbicydem, dlatego należy szukać produktów uprawianych ekologicznie i lokalnie, a także unikać żywności przetworzonej. Jak wcześniej wspomniałem, organizm człowieka wymaga niewielkich ilości manganu, ale jest on niezbędny do wielu funkcji.

W badaniu na zwierzętach, w którym krowy karmiono paszą Roundup Ready zaobserwowano, że u zwierząt wystąpił poważny niedobór manganu. Oznaki niedoboru manganu u zwierząt mogą obejmować upośledzenie wzrostu i funkcji rozrodczych, zaburzenia metabolizmu węglowodanów i lipidów, upośledzenie tolerancji glukozy i nieprawidłowości szkieletu.

U ludzi, mangan ma znaczący wpływ na fizjologię i dysbiozę jelit. Ponieważ jest integralną częścią wielu procesów fizjologicznych, wpływa również na neuropatologie, takie jak choroba Alzheimera, lęk, choroba Parkinsona, depresja i choroby prionowe.

W niektórych neuropatologiach, takich jak autyzm i choroba Alzheimera, niedobór manganu powoduje nadekspresję glutaminianu w ośrodkowym układzie nerwowym. Uszkodzenia oksydacyjne i dysfunkcja mitochondriów mogą skutkować zmniejszeniem poziomu dysmutazy ponadtlenkowej manganu, która chroni mitochondria przed uszkodzeniami oksydacyjnymi.

Niedobór manganu może również prowadzić do rozwoju osteoporozy i osteomalacji, ponieważ synteza siarczanu chondroityny zależy od obecności manganu. Od manganu zależy również funkcjonowanie Lactobacillus - korzystnych bakterii bytujących w jelitach, które wykorzystują mangan do ochrony przeciwutleniającej. Zmniejszenie liczby Lactobacillus w jelitach wiąże się z lękiem, autyzmem i zespołem przewlekłego zmęczenia.

Niedobór manganu może mieć również wpływ na wskaźniki niepłodności i wady wrodzone, ponieważ od tego pierwiastka zależy ruchliwość plemników. Jednak nawet jeśli w organizmie występuje optymalny poziom manganu, niektórzy badacze uważają, że glifosat może sprzyjać akumulacji toksyn w pniu mózgu, co ostatecznie prowadzi do rozwoju choroby Parkinsona i chorób prionowych.

Czy można spożyć za dużo manganu?

Jak wspomniano powyżej, mangan jest niezbędnym pierwiastkiem, ale organizm wymaga zachowania równowagi dla utrzymania optymalnego stanu zdrowia. Innymi słowy, niedobór manganu jest tak samo szkodliwy jak jego nadmiar. W badaniu przeprowadzonym na kohorcie zdrowych Chińczyków mieszkających w sześciu prowincjach Chin, naukowcy odkryli, że mężczyźni, którzy mieli wysoki poziom manganu w surowicy, doświadczali zaburzeń ruchliwości i morfologii plemników.

W kilku regionach Kanady wykryto, że woda gruntowa miała naturalnie wysoki poziom manganu. Wywołało to dyskusję, czy ten potencjalnie neurotoksyczny pierwiastek może wpływać na funkcje poznawcze dzieci mieszkających na tym obszarze. Zespół badawczy z Uniwersytetu Quebec w Montrealu w Kanadzie badał dzieci, które miały kontakt z wysokimi stężeniami manganu w wodzie pitnej.

Oceniono funkcjonowanie intelektualne dzieci i porównano je dziećmi, które miały mniejszą ekspozycję na mangan. Wyniki ujawniły, że dzieci, które piły wodę z kranu o wysokim stężeniu manganu (górne 20%) uzyskiwały średnio o 6 punktów mniej w testach IQ niż dzieci, które piły wodę nie zawierającej manganu.

Jeden z badaczy wyjaśnił: „Odkryliśmy znaczne niedobory ilorazu inteligencji (IQ) dzieci narażonych na wyższe stężenie manganu w wodzie pitnej. Jednak stężenia manganu były znacznie poniżej obecnych wytycznych”.

Do czasu tego badania w 2010 r. mangan nie znajdował się na liście substancji nieorganicznych testowanych w wodzie pitnej. Artykuł opublikowany w Journal of Biological Chemistry wykazał, że zmiany w homeostazie manganu mogą zmienić fizjologię neurologiczną i funkcje poznawcze, albo poprzez nadmierną ekspozycję, albo niedobór tego pierwiastka.

Nadmierna ekspozycja na mangan jest mało prawdopodobna, chyba że, podobnie jak w przypadku dzieci mieszkających w Quebec, źródłem ekspozycji jest zanieczyszczona woda pitna. Innymi czynnikami zwiększającymi narażenie są praca w kopalniach i środowiskach spawalniczych, niedokrwistość z niedoboru żelaza lub przewlekłe choroby wątroby, ponieważ wątroba jest odpowiedzialna za filtrowanie nadmiaru manganu w organizmie.

Glifosat szkodzi zdrowiu na wiele sposobów

Dowody naukowe wykazały, że glifosat powoduje zaburzenia endokrynologiczne u ssaków i ludzi, a ponadto negatywnie wpływa na zdrowie roślin, zaopatrzenie w żywność i przyszłość ludzi.

Prowadzi to do powstania dysfunkcyjnych białek. Badania Monsanto datowane na koniec lat 80. wykazały, że glifosat akumuluje się w różnych tkankach, mimo że obecnie firma twierdzi, że tak nie jest. Zamiast tego naukowcy sugerują, że „znacząca część całkowitej radioaktywności próbki została włączona do białek”. Rezultatem jest powstanie nieprawidłowego białka, które nie może działać tak, jak powinno.

Innym związkiem w organizmie, który jest podobny do manganu, ponieważ jest niezbędny do jego funkcjonowania, ale toksyczny w nadmiarze, jest deuter. W fizjologicznych warunkach mitochondria pomagają usunąć deuter, który jest naturalnie występującym izotopem wodoru.

Jednak, gdy mitochondria zostaną uszkodzone przez glifosat, nie są w stanie prawidłowo usuwać deuteru. Organizm nie ma wystarczającej ilości wody strukturalnej, aby zatrzymać deuter i mitochondria zostają uszkodzone. Deuter może zaburzać produkcję energii, powodować dysfunkcję mitochondriów i przyczyniać się do rozwoju chorób przewlekłych.

Wskazówki pomagające zmniejszyć ekspozycję na glifosat

Seneff i ja omówiliśmy kilka sposobów, w jakie glifosat może wpływać na zdrowie i ogólne funkcjonowanie organizmu człowieka. Aby zmniejszyć potencjalne ryzyko niedoboru manganu i wynikających z niego uszkodzeń neurologicznych, warto rozważyć spożywanie certyfikowanej żywności ekologicznej lub biodynamicznie uprawianej, gdy tylko jest to możliwe.

Seneff zaleca kupowanie wyłącznie certyfikowanej żywności ekologicznej. Stwierdziła, że zauważyła u siebie poprawę zdrowia, odkąd ona i jej rodzina zaczęli tak postępować. Poniżej wymieniono inne zalecenia dietetyczne, które pomogą zmniejszyć ryzyko toksyczności glifosatu:

Jeśłi chcesz wyeliminować glifosat z organizmu i złagodzić jego toksyczność, rozważ przyjmowanie suplementu glicyny. Osobiście przyjmuję od 5 do 10 gramów glicyny dziennie. Ma lekki, słodki smak, dzięki czemu można ją używać jako słodzika. Seneff zgodziła się z tym postępowaniem w trakcie wywiadu, mówiąc:

„To ma sens, ponieważ dzięki temu glicyna będzie przewyższała liczbę cząsteczek glifosatu. Pamiętaj, że glifosat konkuruje z glicyną w budowaniu białka. Jeśli wokół jest dużo glicyny, jest znacznie mniej prawdopodobne, że glifosat się tam dostanie”.